Co oznacza choroba podstawowa?

Choroba podstawowa odnosi się do stanu chorobowego lub choroby, która występuje u danej osoby i istnieje niezależnie od pojawiającego się nowego lub wtórnego stanu lub choroby. Choroba podstawowa może przyczyniać się do rozwoju, ciężkości lub rokowania choroby wtórnej lub wpływać na nią.

Choroby podstawowe mogą być przewlekłe, ostre lub uśpione i mogą dawać zauważalne objawy lub nie. Niektóre typowe przykłady chorób podstawowych obejmują:

1. Schorzenia przewlekłe :

- Choroby serca (np. choroba wieńcowa, niewydolność serca)

- Cukrzyca (typ 1 lub typ 2)

- Nadciśnienie (wysokie ciśnienie krwi)

- Astma

- Przewlekła choroba nerek

- Rak

- Choroby autoimmunologiczne (np. toczeń, reumatoidalne zapalenie stawów)

2. Schorzenia ostre :

- Zakażenie (np. zapalenie płuc, zakażenie dróg moczowych)

- Urazy (np. uraz głowy, złamania kości)

- Udar

- Nagłe zatrzymanie krążenia

- Niewydolność narządów

3. Warunki genetyczne lub rozwojowe :

- Mukowiscydoza

- Anemia sierpowata

- Zespół Downa

- Wrodzone wady serca

- Genetyczne predyspozycje do niektórych chorób

4. Schorzenia psychiczne :

- Lęk

- Depresja

- Zaburzenie afektywne dwubiegunowe

Kiedy dana osoba cierpi na chorobę podstawową, może to mieć wpływ na jej ogólny stan zdrowia i samopoczucie, potencjalnie wpływając na jej reakcję na nowe choroby, leczenie lub interwencje. Podczas stawiania diagnozy, ustalania planów leczenia i zarządzania opieką nad pacjentem w celu optymalizacji wyników i zapewnienia kompleksowej opieki medycznej pracownicy służby zdrowia biorą pod uwagę choroby podstawowe.