Co by się stało z widzeniem kolorów, gdyby jeden z trzech rodzajów czopków w jego oczach przestał działać?
Utrata czopków wrażliwych na fale krótkie (S) (protanopia):
- Niemożność rozróżnienia kolorów czerwonego i zielonego.
- Trudności w dostrzeganiu odcieni czerwieni i zieleni, szczególnie w warunkach słabego oświetlenia.
- Kolory czerwony i pomarańczowy mogą pojawiać się jako odcienie brązu lub szarości.
- Zmniejszona wrażliwość na niebieskie światło.
Utrata czopków wrażliwych na średnią długość fali (M) (deuteranopia):
- Niemożność rozróżnienia kolorów zielonego i czerwonego.
- Trudności w dostrzeganiu odcieni zieleni i czerwieni, szczególnie w warunkach słabego oświetlenia.
- Kolory zielony i czerwony mogą wyglądać jak odcienie brązu lub szarości.
- Zmniejszona wrażliwość na światło czerwone.
Utrata czopków wrażliwych na długie fale (L) (trytanopia):
- Niemożność rozróżnienia kolorów niebieskiego i żółtego.
- Trudności w dostrzeganiu odcieni niebieskiego i żółtego, szczególnie w warunkach słabego oświetlenia.
- Kolory niebieski i żółty mogą pojawiać się jako odcienie szarości lub bieli.
- Zmniejszona wrażliwość na światło fioletowe i fioletowe.
Monochromacja czopków jest rzadką chorobą, przy czym najczęstszymi typami są protanopia i deuteranopia. Osoby z monochromatią czopków zazwyczaj opracowują strategie dostosowania się do swoich wad w widzeniu kolorów, takie jak poleganie w większym stopniu na wskazówkach dotyczących kontekstu i jasności w celu rozróżnienia obiektów.
