Jaki jest główny czynnik uwalniania lub przyłączania tlenu z hemoglobiny?

Częściowe ciśnienie tlenu

Głównym czynnikiem uwalniania lub przyłączania tlenu z hemoglobiny jest ciśnienie parcjalne tlenu (pO2). Hemoglobina ma esowatą krzywą wiązania tlenu, co oznacza, że ​​ilość tlenu związanego z hemoglobiną szybko wzrasta przy niskich poziomach pO2, ale następnie utrzymuje się na stałym poziomie przy wyższych poziomach pO2. Kształt ten wynika z kooperatywnego wiązania tlenu z hemoglobiną, co oznacza, że ​​związanie jednej cząsteczki tlenu z hemoglobiną zwiększa powinowactwo pozostałych podjednostek do tlenu.

W płucach, gdzie pO2 jest wysokie, tlen wiąże się z hemoglobiną i jest transportowany do tkanek. W tkankach, gdzie pO2 jest niższe, tlen jest uwalniany z hemoglobiny i dyfunduje do komórek. Efekt Bohra, czyli zmniejszenie powinowactwa hemoglobiny do tlenu przy niższych poziomach pH, ​​również odgrywa rolę w uwalnianiu tlenu w tkankach.