Czy test ELISA wykrywa obecność wirusa HIV?
Oto przegląd sposobu wykorzystania testu ELISA do testów na obecność wirusa HIV:
Powłoka antygenowa:Płytki do mikromiareczkowania powleka się antygenami pochodzącymi z białek HIV, takimi jak glikoproteina otoczki (gp120, gp41) lub innymi składnikami wirusa.
Dodawanie próbek:Do dołków płytki pokrytej antygenem dodaje się rozcieńczone próbki surowicy testowej lub osocza.
Reakcja przeciwciało-antygen:Jeśli w próbce obecne są przeciwciała HIV, zwiążą się one z odpowiednimi antygenami naniesionymi na płytkę. Tworzy to kompleks antygen-przeciwciało.
Etap płukania:Niezwiązane substancje, takie jak nadmiar składników próbki, zostają wypłukane.
Przeciwciało wtórne związane z enzymem:Dodano przeciwciało wtórne związane z enzymem, swoiste dla wychwyconych przeciwciał HIV. Przeciwciało to jest sprzężone z enzymem, takim jak peroksydaza chrzanowa (HRP).
Dodanie substratu:Dodaje się substrat specyficzny dla enzymu. W obecności HRP zachodzi reakcja kolorymetryczna lub fluorescencyjna.
Wybarwianie się:Po określonym okresie inkubacji substrat przekształca się w kolorowy lub fluorescencyjny produkt, który można wykryć i określić ilościowo za pomocą czytnika ELISA.
Interpretacja wyników:Mierzy się gęstość optyczną (OD) lub intensywność fluorescencji w celu oceny ilości wychwyconych przeciwciał HIV w próbce. Wynik dodatni wskazuje na obecność przeciwciał przeciwko wirusowi HIV, co sugeruje potencjalne zakażenie wirusem HIV. Wartość odcięcia definiuje się w celu rozróżnienia wyników dodatnich i ujemnych.
Test ELISA jest szeroko stosowany w badaniach przesiewowych i diagnostyce wirusa HIV, ponieważ zapewnia stosunkowo prostą, dokładną i czułą metodę wykrywania przeciwciał przeciwko HIV. Należy jednak zauważyć, że wyniki testu ELISA mogą czasami wymagać dalszego potwierdzenia dodatkowymi testami, takimi jak Western blot lub badanie wiremii, aby zapewnić dokładność diagnozy.
