Czy można zarazić się wirusem HIV poprzez kontakt z przedmiotem skażonym krwią?

Trzymanie przedmiotu skażonego krwią nie gwarantuje przeniesienia wirusa HIV. Ryzyko przeniesienia zależy od kilku czynników, w tym:

1. Typ obiektu: Ryzyko jest większe, jeśli obiekt zawiera dużą ilość świeżej, widocznej krwi. Przedmioty takie jak igły, strzykawki lub ostre narzędzia, które mogą spowodować skaleczenia lub nakłucia, stwarzają większe ryzyko w porównaniu z powierzchniami, które mogły mieć kontakt z niewielkimi ilościami zaschniętej krwi.

2. Rodzaj kontaktu: Ryzyko jest większe, jeśli krew wejdzie w kontakt z otwartą raną, błonami śluzowymi (takimi jak usta, nos lub oczy) lub uszkodzoną skórą. Przypadkowy kontakt z nieuszkodzoną skórą, np. dotknięcie skażonej powierzchni, na ogół nie przenosi wirusa HIV.

3. Czas: Ryzyko jest większe, jeśli do kontaktu doszło w krótkim czasie po przelaniu krwi. Prawdopodobieństwo przeżycia wirusa HIV poza organizmem przez dłuższy czas jest mniejsze, szczególnie w przypadku wystawienia na działanie powietrza, ciepła lub środków dezynfekcyjnych.

4. Wirus: Ryzyko jest większe, jeśli osoba, której krew jest zakażona, ma wysoki poziom wirusa. Miano wirusa odnosi się do ilości wirusa HIV obecnego we krwi. Osoby z nieleczonym lub niekontrolowanym zakażeniem wirusem HIV mogą mieć wyższe miano wirusa i stwarzać większe ryzyko przeniesienia.

5. Środki zapobiegawcze: Właściwe środki ostrożności, takie jak noszenie rękawiczek, używanie odpowiednich pojemników na ostre odpady i unikanie dotykania oczu, nosa lub ust potencjalnie zanieczyszczonymi rękami, mogą znacznie zmniejszyć ryzyko przeniesienia.

Należy pamiętać, że przenoszenie wirusa HIV poprzez przypadkowy kontakt, taki jak uścisk dłoni lub wspólne używanie przyborów kuchennych, jest niezwykle rzadkie. Do zakażenia dochodzi zwykle poprzez określone zachowania wysokiego ryzyka, w tym seks bez zabezpieczenia, dzielenie się igłami lub innymi akcesoriami związanymi z narkotykami lub przyjmowanie skażonej krwi lub produktów krwiopochodnych.

Jeśli masz wątpliwości lub uważasz, że mogłeś być narażony na kontakt z wirusem HIV, niezwykle ważne jest, aby zasięgnąć porady lekarza i rozważyć profilaktykę poekspozycyjną (PEP) w ciągu 72 godzin od potencjalnego narażenia. PEP to seria leków, które mogą pomóc w zapobieganiu zakażeniu wirusem HIV, jeśli zostaną podjęte natychmiast po ekspozycji.