Jakie choroby leczy się przeciwciałami monoklonalnymi?
Rak: Przeciwciała monoklonalne stosuje się w leczeniu różnych nowotworów, w tym chłoniaka nieziarniczego, białaczki, raka jelita grubego, raka piersi i raka płuc. Działają poprzez celowanie w określone białka na powierzchni komórek nowotworowych i blokowanie ich wzrostu lub aktywację układu odpornościowego w celu ich zaatakowania.
Choroby zapalne: Przeciwciała monoklonalne stosuje się w leczeniu chorób zapalnych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego i łuszczyca. Działają poprzez celowanie w określone białka biorące udział w procesie zapalnym i blokowanie ich aktywności, zmniejszając w ten sposób stan zapalny i objawy chorobowe.
Choroby autoimmunologiczne: Przeciwciała monoklonalne stosuje się w leczeniu chorób autoimmunologicznych, w których układ odpornościowy omyłkowo atakuje własne tkanki organizmu. Przykładami są stwardnienie rozsiane, łuszczyca i małopłytkowość immunologiczna. Przeciwciała monoklonalne działają poprzez celowanie i neutralizację określonych komórek odpornościowych lub cząsteczek zaangażowanych w proces chorobowy.
Infekcje: Przeciwciała monoklonalne stosuje się w celu zapobiegania lub leczenia niektórych infekcji wirusowych i bakteryjnych. Na przykład stosuje się je w celu zapobiegania zakażeniom wirusem cytomegalii (CMV) u pacjentów po przeszczepach oraz w leczeniu ciężkich przypadków COVID-19. Przeciwciała monoklonalne działają poprzez neutralizację patogenu, zapobiegając infekowaniu komórek lub blokowaniu jego replikacji.
Należy zauważyć, że konkretne przeciwciało monoklonalne stosowane w leczeniu zależy od docelowej choroby. Przeciwciała monoklonalne są stale opracowywane i badane pod kątem zastosowania w leczeniu różnych chorób i stanów.
