Jaki jest efekt nośnika w immunologii?
Jak działa efekt przewoźnika?
Uważa się, że efekt nośnika działa poprzez następujący mechanizm:
1. Białko nośnikowe jest rozpoznawane przez komórki prezentujące antygen (APC). APC to komórki prezentujące antygeny układowi odpornościowemu. Kiedy białko nośnikowe zostaje wprowadzone do organizmu, jest ono pobierane przez APC i rozkładane na mniejsze peptydy.
2. Peptydy są prezentowane na powierzchni APC wraz z cząsteczkami MHC klasy II. Cząsteczki MHC klasy II to białka ulegające ekspresji na powierzchni APC i odpowiedzialne za prezentację antygenów limfocytom T.
3. Komórki T rozpoznają kompleks nośnik-MHC klasy II. Limfocyty T to rodzaj białych krwinek odpowiedzialnych za odporność komórkową. Kiedy komórka T rozpoznaje kompleks nośnik-MHC klasy II, zostaje aktywowany i zaczyna się proliferować.
4. Aktywowane komórki T wytwarzają przeciwciała. Przeciwciała to białka wytwarzane przez komórki B i odpowiedzialne za odporność humoralną. Po aktywacji limfocyty T wytwarzają cytokiny, które stymulują limfocyty B do różnicowania się w komórki plazmatyczne, które wytwarzają przeciwciała.
5. Przeciwciała wiążą się z haptenem. Przeciwciała wytwarzane przez limfocyty B mogą wiązać się z haptenem, mimo że sam w sobie nie jest on immunogenny. Dzięki temu układ odpornościowy również rozpoznaje hapten i reaguje na niego.
Jakie jest znaczenie efektu nośnego?
Efekt nośnika jest ważny dla zrozumienia, jak układ odpornościowy reaguje na obce cząsteczki. Pokazuje, że nawet cząsteczki nieimmunogenne mogą indukować odpowiedź immunologiczną, jeśli są prezentowane w kontekście białka nośnikowego. Ma to wpływ na rozwój szczepionek, których zadaniem jest indukowanie odpowiedzi immunologicznej przeciwko określonym patogenom. Dzięki zastosowaniu białka nośnikowego szczepionki można zwiększyć skuteczność przeciwko patogenom, które z natury nie są immunogenne.