Co by się stało z eksperymentem, gdyby jod włożono do worka dializacyjnego?

Jeśli jod zostanie włożony do worka dializacyjnego i umieszczony w zlewce z wodą, cząsteczki jodu dyfundują z worka do wody. Dzieje się tak, ponieważ stężenie jodu w worku byłoby wyższe niż stężenie jodu w wodzie, w związku z czym cząsteczki jodu przemieszczałyby się z obszaru o wysokim stężeniu do obszaru o niskim stężeniu.

Szybkość dyfuzji zależy od wielu czynników, w tym od wielkości cząsteczek jodu, temperatury wody i grubości worka dializacyjnego. Mniejsze cząsteczki dyfundują szybciej niż większe cząsteczki, więc cząsteczki jodu dyfundują stosunkowo szybko. Wyższe temperatury również zwiększają szybkość dyfuzji, więc cząsteczki jodu będą dyfundować szybciej w ciepłej wodzie niż w zimnej wodzie. Grubsze worki do dializy spowolniłyby tempo dyfuzji, w związku z czym cząsteczki jodu dyfundowałyby wolniej przez gruby worek niż przez cienki worek.

Jeśli worek do dializy byłby szczelnie zamknięty, cząsteczki jodu ostatecznie osiągnęłyby równowagę, co oznacza, że ​​stężenie jodu w worku byłoby takie samo, jak stężenie jodu w wodzie. Jeśli jednak worek dializacyjny byłby otwarty z obu końców, cząsteczki jodu nadal dyfundowałyby z worka, aż stężenie jodu w wodzie zrównałoby się ze stężeniem jodu w otaczającym środowisku.