Wielokrotne nawroty/oporność na leczenie Jak zmienia się leczenie
Strategie terapeutyczne w przypadku nawrotów/oporności na leczenie mają na celu zapewnienie alternatywnego podejścia pacjentom, u których choroba nie zareagowała odpowiednio na poprzednie leczenie. Oto kilka sposobów, w jakie leczenie może zmienić się w przypadku nawrotu/oporności na leczenie mnogie (MM):
1. Terapia drugiej linii: Gdy MM pacjenta staje się oporny na leczenie pierwszej linii, przechodzi on do opcji leczenia drugiej linii. Opcje te często obejmują różne kombinacje leków, w tym nowe środki, terapie celowane i leki immunomodulujące. Wybór konkretnych leków zależy od indywidualnej sytuacji pacjenta i dotychczasowych linii leczenia.
2. Terapie skojarzone: W przypadku nawrotowego/opornego na leczenie MM lekarze często stosują terapie skojarzone, zamiast polegać na pojedynczych lekach. Łączenie różnych leków działających poprzez różne mechanizmy może zwiększyć ogólną skuteczność i przezwyciężyć oporność, która mogła rozwinąć się podczas wcześniejszych terapii.
3. Inhibitory proteasomów (PI): Inhibitory proteasomów to klasa leków powszechnie stosowanych w leczeniu MM drugiego rzutu i późniejszych. Przykłady PI obejmują bortezomib (Velcade) i karfilzomib (Kyprolis). Leki te blokują działanie proteasomu – mechanizmu komórkowego rozkładającego białka, co prowadzi do śmierci komórek szpiczaka.
4. Leki immunomodulujące (IMiD): W leczeniu nawrotowego/opornego na leczenie MM często stosuje się IMiD, takie jak lenalidomid (Revlimid) i pomalidomid (Pomalyst). Modulują reakcję układu odpornościowego na szpiczaka, zwiększając zdolność organizmu do rozpoznawania i atakowania komórek nowotworowych.
5. Przeciwciała monoklonalne: Przeciwciała monoklonalne, takie jak daratumumab (Darzalex) i elotuzumab (Empliciti), są zaprojektowane tak, aby atakować określone białka wyrażane na powierzchni komórek szpiczaka. Leki te wiążą się z komórkami nowotworowymi i stymulują układ odpornościowy do ich zniszczenia.
6. Przeszczep komórek macierzystych (SCT): U pacjentów kwalifikujących się i wystarczająco sprawnych można rozważyć SCT w przypadku nawrotowego/opornego na leczenie MM. Polega to na pobraniu zdrowych komórek macierzystych od pacjenta lub dawcy i przeszczepieniu ich z powrotem po wysokodawkowej chemioterapii i/lub radioterapii. Celem SCT jest wyeliminowanie pozostałych komórek szpiczaka i zapewnienie długoterminowej kontroli choroby.
7. Nowatorskie metody leczenia: Trwające badania mają na celu zbadanie nowych strategii terapeutycznych nawrotowego/opornego na leczenie MM, w tym terapii immunologicznych (np. chimerycznej terapii komórkami T z receptorem antygenu lub terapii komórkami T CAR), inhibitorów deacetylazy histonowej (HDACi) i środków ukierunkowanych na specyficzne szlaki molekularne zaangażowane we wzrost i przeżycie komórek szpiczaka.
8. Opieka wspomagająca: Oprócz specyficznego leczenia MM, w celu złagodzenia objawów, zapobiegania powikłaniom i poprawy jakości życia pacjenta niezbędne są środki wspomagające. Środki te mogą obejmować leczenie bólu, transfuzje krwi, zapobieganie infekcjom i wsparcie psychologiczne.
Należy pamiętać, że plany leczenia nawrotowego/opornego na leczenie MM są w dużym stopniu zindywidualizowane, a lekarze dostosowują podejście w oparciu o takie czynniki, jak reakcja pacjenta na poprzednie terapie, ogólny stan zdrowia i tolerancja leczenia. Prowadzone są regularne monitorowanie i oceny w celu określenia skuteczności leczenia i odpowiedniego dostosowania planu.
