Co możesz nam powiedzieć o stwardnieniu rozsianym?

Stwardnienie rozsiane (SM) to przewlekła choroba autoimmunologiczna atakująca ośrodkowy układ nerwowy, obejmujący mózg, rdzeń kręgowy i nerwy wzrokowe. Charakteryzuje się stanem zapalnym i uszkodzeniem osłonki mielinowej, ochronnej powłoki otaczającej włókna nerwowe.

Objawy :

Objawy stwardnienia rozsianego mogą znacznie się różnić w zależności od osoby, w zależności od lokalizacji i stopnia uszkodzenia układu nerwowego. Niektóre typowe objawy obejmują:

- Zmęczenie

- Słabość

- Drętwienie lub mrowienie kończyn

- Problemy ze wzrokiem (niewyraźne widzenie, podwójne widzenie, utrata widzenia barw)

- Trudności z koordynacją i równowagą

- Problemy z mową i połykaniem

- Problemy z pęcherzem i jelitami

- Zmiany poznawcze (utrata pamięci, trudności z koncentracją)

- Zmiany nastroju (depresja, stany lękowe)

Typy :

Istnieją cztery główne typy stwardnienia rozsianego:

- Stwardnienie rozsiane rzutowo-remisyjne (RRMS) :Jest to najczęstszy typ stwardnienia rozsianego. Charakteryzuje się okresami zaostrzeń (nawrotów), po których następują okresy remisji, gdy objawy ulegają złagodzeniu lub ustąpieniu.

- Początkowo postępujące stwardnienie rozsiane (PPMS) :Ten typ stwardnienia rozsianego charakteryzuje się stałym nasileniem objawów, bez wyraźnych nawrotów i remisji.

- Wtórnie postępujące stwardnienie rozsiane (SPMS) :Ten typ stwardnienia rozsianego rozwija się po początkowym okresie RRMS. Charakteryzuje się stopniowym postępem objawów, bez wyraźnych nawrotów i remisji.

- Postępujące, nawracające stwardnienie rozsiane (PRMS) :Ten typ stwardnienia rozsianego charakteryzuje się połączeniem postępującego nasilenia objawów i sporadycznych nawrotów.

Przyczyny

Dokładna przyczyna stwardnienia rozsianego nie jest znana, ale uważa się, że jest ona powiązana z kombinacją czynników genetycznych i środowiskowych. Uważa się, że układ odpornościowy błędnie atakuje osłonkę mielinową, powodując stan zapalny i uszkodzenie.

Czynniki ryzyka

Niektóre czynniki mogą zwiększać ryzyko rozwoju stwardnienia rozsianego, w tym:

- Genetyka :Osoby, u których w rodzinie występowało stwardnienie rozsiane, są bardziej narażone na rozwój tej choroby.

- Wiek :Stwardnienie rozsiane jest najczęściej diagnozowane pomiędzy 20. a 40. rokiem życia.

- Płeć :Kobiety są bardziej narażone na stwardnienie rozsiane niż mężczyźni.

- Wyścig :Stwardnienie rozsiane występuje częściej u ludzi rasy białej niż u ludzi innych ras.

- Czynniki środowiskowe :Pewne czynniki środowiskowe, takie jak narażenie na niektóre wirusy lub substancje chemiczne, mogą również odgrywać rolę w rozwoju stwardnienia rozsianego.

Diagnoza

Diagnozowanie stwardnienia rozsianego może być trudne, ponieważ nie ma pojedynczego testu, który mógłby ostatecznie potwierdzić tę chorobę. Aby postawić diagnozę, lekarze wykorzystują połączenie historii choroby, badania fizykalnego, badania neurologicznego, skanów MRI i innych testów.

Leczenie

Na stwardnienie rozsiane nie ma lekarstwa, ale istnieją metody leczenia, które mogą pomóc w opanowaniu objawów i spowolnieniu postępu choroby. Należą do nich leki, fizjoterapia, terapia zajęciowa, terapia logopedyczna i zmiany stylu życia.

Prognoza

Rokowanie w przypadku stwardnienia rozsianego jest różne u poszczególnych osób. U niektórych osób mogą wystąpić łagodne objawy, które nie zakłócają znacząco ich codziennego życia, u innych mogą wystąpić poważne objawy, które znacząco wpływają na ich mobilność i niezależność. Większość osób chorych na stwardnienie rozsiane ma normalną długość życia, chociaż objawy choroby mogą wpływać na jakość ich życia.