Co musi wykazać dana osoba, aby zdiagnozować zaburzenie obsesyjno-kompulsywne?

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD) to choroba psychiczna charakteryzująca się natrętnymi myślami (obsesjami) i powtarzającymi się zachowaniami (kompulsjami). Aby zdiagnozować OCD, osoba musi spełniać następujące kryteria zawarte w Podręczniku diagnostycznym i statystycznym zaburzeń psychicznych (DSM-5):

- Obsesje: Nawracające i uporczywe myśli, pragnienia lub obrazy, które są natrętne i niechciane. Myśli te mogą powodować znaczny niepokój lub niepokój i zakłócać codzienne funkcjonowanie. Typowe obsesje obejmują strach przed skażeniem, strach przed skrzywdzeniem siebie lub innych, natrętne myśli seksualne i perfekcjonizm.

- Przymusy: Powtarzające się zachowania lub czynności psychiczne, do których wykonania dana osoba czuje się zmuszona w odpowiedzi na obsesję lub zgodnie ze sztywnymi zasadami. Zachowania te mają na celu zapobieganie lub zmniejszanie lęku lub dystresu lub zapobieganie niektórym przerażającym wydarzeniom lub sytuacjom. Typowe kompulsje obejmują mycie, sprawdzanie, liczenie, powtarzanie pewnych słów lub wyrażeń oraz gromadzenie.

- Obsesje lub kompulsje muszą występować przez co najmniej godzinę dziennie i powodować znaczny niepokój lub upośledzenie funkcjonowania. Objawy nie powinny być lepiej wyjaśniane przez inne zaburzenie zdrowia psychicznego, nadużywanie substancji lub ogólny stan zdrowia.

- Objawy utrzymują się od co najmniej sześciu miesięcy.

Należy zauważyć, że nie każdy, kto doświadcza obsesji lub kompulsji, spełnia kryteria diagnozy OCD. Objawy muszą być na tyle poważne, aby powodować znaczny niepokój lub zaburzenia w codziennym funkcjonowaniu.