Czy badania krwi mogą wykryć chorobę Parkinsona?

Obecnie nie ma specyficznych badań krwi, które mogłyby ostatecznie zdiagnozować chorobę Parkinsona. Trwają jednak badania mające na celu identyfikację potencjalnych biomarkerów krwi, które mogą pomóc w przewidywaniu lub wspieraniu diagnozy choroby Parkinsona. Oto kilka obiecujących biomarkerów krwi, które są obecnie badane:

a-Synukleina: Alfa-synukleina to białko, o którym wiadomo, że agreguje i tworzy ciała Lewy'ego, charakterystyczne złogi białkowe występujące w mózgach osób chorych na chorobę Parkinsona. Naukowcy badają poziomy i modyfikacje alfa-synukleiny we krwi jako potencjalne markery diagnostyczne choroby Parkinsona.

Tau: Tau to kolejne białko biorące udział w tworzeniu splątków neurofibrylarnych, które występują również w mózgach osób chorych na chorobę Parkinsona. W badaniach zbadano potencjał pomiaru poziomu tau we krwi jako biomarkera diagnostycznego choroby Parkinsona.

Łańcuch lekki neurofilamentu (NfL): NfL to białko występujące w aksonach neuronów. Zwiększone poziomy NfL w płynie mózgowo-rdzeniowym (CSF) powiązano z neurodegeneracją w różnych stanach neurologicznych, w tym w chorobie Parkinsona. Naukowcy badają, czy poziomy NfL we krwi mogą dostarczać podobnych informacji i służyć jako potencjalny biomarker.

Markery stanu zapalnego: Choroba Parkinsona charakteryzuje się przewlekłym zapaleniem mózgu. W badaniach zbadano rolę markerów stanu zapalnego we krwi, takich jak białko C-reaktywne (CRP), interleukina-6 (IL-6) i czynnik martwicy nowotworu alfa (TNF-a), jako potencjalnych biomarkerów choroby Parkinsona.

Markery genetyczne: Badania genetyczne zidentyfikowały kilka odmian genetycznych związanych ze zwiększonym ryzykiem rozwoju choroby Parkinsona. Naukowcy badają możliwość wykorzystania tych markerów genetycznych w badaniach krwi do przewidywania lub wspierania diagnozy choroby Parkinsona.

Chociaż te biomarkery krwi są obiecujące, należy zauważyć, że wciąż znajdują się one na etapie badań, a ich użyteczność kliniczna wymaga dalszej oceny w badaniach na dużą skalę. Obecnie rozpoznanie choroby Parkinsona opiera się przede wszystkim na szczegółowej ocenie klinicznej, obejmującej objawy danej osoby, historię choroby i badanie neurologiczne, a także dodatkowe techniki obrazowania, takie jak rezonans magnetyczny (MRI) i funkcjonalne skany mózgu.