Jak leczy się zespół łagodnej niewydolności oddechowej?
1. Dodatkowy tlen:
- Tlen podaje się w celu zwiększenia ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi (PaO2) i poprawy natlenienia.
- Tlen można podawać przez wąsy donosowe, kaniulę nosową lub maskę twarzową.
- Natężenie przepływu tlenu jest dostosowywane w celu utrzymania docelowego poziomu nasycenia tlenem, zwykle pomiędzy 94% a 98%.
2. Ciągłe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych (CPAP):
- CPAP to nieinwazyjna technika wspomagania oddychania, która pomaga utrzymać drożność dróg oddechowych i zmniejsza pracę oddechową.
- CPAP jest podawany przez wąsy nosowe lub maskę twarzową, która zapewnia stałe dodatnie ciśnienie w płucach.
- CPAP pomaga ustabilizować pęcherzyki płucne i poprawić dotlenienie.
3. Terapia zastępcza środkami powierzchniowo czynnymi:
- W niektórych przypadkach można rozważyć terapię zastępczą środkami powierzchniowo czynnymi u niemowląt z łagodnym RDS, które nie reagują odpowiednio na tlen i CPAP.
- Środek powierzchniowo czynny to substancja wytwarzana naturalnie przez płuca, która pomaga utrzymać pęcherzyki płucne otwarte.
- Syntetyczny lub naturalny środek powierzchniowo czynny można podawać przez rurkę dotchawiczą w celu poprawy czynności płuc i zmniejszenia ryzyka niewydolności oddechowej.
4. Zarządzanie płynami:
- Ostrożne zarządzanie płynami jest niezbędne, aby zapobiec przeciążeniu płynami i utrzymać równowagę elektrolitową.
- Płyny dożylne podaje się w razie potrzeby, aby zaspokoić zapotrzebowanie niemowlęcia na płyny i utrzymać ciśnienie krwi.
- W razie potrzeby można zastosować leki moczopędne w celu ułatwienia wydalania płynów.
5. Monitorowanie:
- Regularne monitorowanie parametrów życiowych, nasycenia tlenem, częstości oddechów i wydalania moczu ma kluczowe znaczenie dla oceny reakcji niemowlęcia na leczenie i identyfikacji wszelkich oznak pogorszenia.
- Pulsoksymetria służy do ciągłego monitorowania poziomu nasycenia tlenem.
- Okresowo można wykonywać analizę gazometryczną krwi tętniczej w celu oceny stężenia tlenu i dwutlenku węgla.
Leczenie łagodnego RDS zazwyczaj obejmuje ścisłe monitorowanie na oddziale intensywnej terapii noworodków (NICU) do czasu ustabilizowania się i poprawy stanu układu oddechowego niemowlęcia. Celem jest zapewnienie wystarczającego wspomagania oddychania przy jednoczesnej minimalizacji konieczności stosowania bardziej inwazyjnych interwencji.
* Czy wdychanie cząstek kurzu powoduje chorobę?
* Jak nazywają się małe pęcherzyki powietrzne znajdujące się w płucach?
