Jeśli węzeł SA jest uszkodzony, rytm węzłowy wystarczający do podtrzymania życia.

Węzeł SA (węzeł zatokowo-przedsionkowy) to wyspecjalizowana grupa komórek zlokalizowanych w prawym przedsionku serca, która jest odpowiedzialna za wytwarzanie impulsów elektrycznych powodujących skurcze serca. Powszechnie nazywa się go naturalnym rozrusznikiem serca, ponieważ jego spontaniczna aktywność elektryczna wyznacza szybkość i rytm skurczów serca.

Jeśli węzeł SA jest uszkodzony lub dysfunkcyjny, może to wpływać na zdolność serca do generowania i utrzymywania regularnego rytmu. W sercu mogą wystąpić różne rodzaje arytmii, takie jak bradykardia (wolne bicie serca), tachykardia (szybkie bicie serca) lub nieregularne bicie serca.

Jednakże niezwykle istotne jest zrozumienie, że serce posiada nieodłączne mechanizmy rezerwowe zapewniające ciągłość impulsów elektrycznych i skurczów serca nawet w przypadku uszkodzenia węzła SA. Mechanizmy te obejmują inne wyspecjalizowane tkanki, takie jak węzeł przedsionkowo-komorowy (węzeł AV) i układ Hisa-Purkinjego.

W przypadku uszkodzenia węzła SA węzeł AV może przejąć rolę generowania impulsów elektrycznych i koordynowania skurczów serca. Chociaż ten mechanizm kompensacyjny może podtrzymać życie, może powodować wolniejsze tętno w porównaniu z normalnym rytmem generowanym przez węzeł SA.

Jeśli jednak zarówno węzeł SA, jak i węzeł AV są dysfunkcyjne, przewodzenie elektryczne serca może zostać poważnie zakłócone. Stan ten, nazywany całkowitym blokiem serca, może prowadzić do zagrażającej życiu bradykardii i może wymagać wszczepienia rozrusznika w celu regulacji częstości akcji serca i utrzymania odpowiedniej pojemności minutowej serca.

Dlatego też, chociaż obecność alternatywnych rozruszników serca może zapewnić pewien stopień zdolności do podtrzymania życia w przypadku uszkodzenia węzła SA, ogólny wpływ na czynność serca i długoterminowe zdrowie zależy od stopnia uszkodzenia i zdolności innych tkanek rozrusznika do skutecznie kompensują utratę funkcji węzła SA.