Dlaczego pacjent z reumatoidalnym zapaleniem stawów jest kierowany na chemioterapię?

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) to choroba autoimmunologiczna, która powoduje przewlekłe zapalenie i uszkodzenie stawów. Chemioterapii zazwyczaj nie stosuje się w leczeniu RZS, ponieważ stosuje się ją głównie w leczeniu raka.

RZS leczy się za pomocą różnych leków i terapii mających na celu zmniejszenie stanu zapalnego, zapobieganie uszkodzeniom stawów i łagodzenie bólu. Niektóre typowe metody leczenia RZS obejmują:

- Leki przeciwreumatyczne modyfikujące przebieg choroby (DMARD): Leki te stanowią podstawowe leczenie RZS i działają poprzez spowolnienie postępu choroby i zapobieganie uszkodzeniom stawów. Przykłady DMARD obejmują metotreksat, leflunomid i sulfasalazynę.

- Terapie biologiczne: Są to leki do wstrzykiwań, zwane także lekami biologicznymi, których działanie ukierunkowane jest na określone elementy układu odpornościowego zaangażowane w zapalenie RZS. Niektóre terapie biologiczne stosowane w leczeniu RZS obejmują adalimumab (Humira), infliksymab (Remicade), etanercept (Enbrel) i rytuksymab (Rituxan).

- Ukierunkowane syntetyczne DMARD: Te nowsze leki, takie jak tofacytynib (Xeljanz) i baricytynib (Olumiant), działają poprzez blokowanie określonych szlaków zapalnych w organizmie.

- Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ): NLPZ, takie jak ibuprofen i naproksen, są powszechnie stosowane w celu zmniejszenia bólu, stanu zapalnego i sztywności spowodowanych RZS.

- Kortykosteroidy: Leki te, takie jak prednizon, mogą pomóc zmniejszyć stan zapalny i złagodzić objawy RZS. Jednakże są one zwykle stosowane w mniejszych dawkach i przez krótki czas ze względu na potencjalne skutki uboczne.

Reumatolodzy, specjaliści w diagnostyce i leczeniu chorób reumatycznych, szczegółowo oceniają stan każdego pacjenta i odpowiednio dostosowują leczenie. Wybór leku lub kombinacji terapii zależy od ciężkości choroby, indywidualnej reakcji i zrównoważenia skuteczności z potencjalnymi skutkami ubocznymi.