Dlaczego nie szczepimy się już na ospę?

Stany Zjednoczone, podobnie jak większość świata, zaprzestały rutynowych szczepień przeciwko ospie prawdziwej w latach 70. XX wieku, po wyeliminowaniu choroby po pomyślnym programie szczepień. Oto kilka powodów, dla których nie szczepimy już przeciwko ospie:

1. Zwalczanie ospy: Ospa stała się pierwszą i jedyną chorobą, którą udało się całkowicie wyeliminować poprzez szczepienia. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) potwierdziła globalną eradykację ospy prawdziwej w 1980 r. dzięki szeroko zakrojonym kampaniom szczepień i rygorystycznemu nadzorowi. Ponieważ nie są znane żadne przypadki ospy prawdziwej na wolności, ryzyko zarażenia tą chorobą uważa się za wyjątkowo niskie.

2. Ograniczone ryzyko odrodzenia: Od czasu wykorzenienia ospy prawdziwej ustało naturalne przenoszenie wirusa. Nie wiadomo, czy wirus ospy wietrznej, który powoduje ospę, występuje poza kilkoma laboratoriami o zaostrzonym rygorze. To znacznie zmniejsza ryzyko naturalnego ponownego pojawienia się choroby.

3. Potencjalne ryzyko szczepień: Chociaż szczepionka przeciwko ospie była bardzo skuteczna w zapobieganiu tej chorobie, nie była pozbawiona ryzyka. U niektórych osób wystąpiły działania niepożądane, w tym gorączka, wysypka skórna, a w rzadkich przypadkach poważne powikłania, takie jak zapalenie mózgu. Ryzyko wystąpienia tych zdarzeń niepożądanych, choć niewielkie, przyczyniło się do podjęcia decyzji o zaprzestaniu rutynowych szczepień, gdy choroba nie stanowiła już istotnego zagrożenia dla zdrowia publicznego.

4. Alokacja zasobów: Po wyeliminowaniu ospy prawdziwej zasoby opieki zdrowotnej można przekierować na zajęcie się innymi palącymi wyzwaniami zdrowotnymi. Zaprzestając rutynowych szczepień przeciwko ospie, kraje mogą skoncentrować swoje wysiłki i fundusze na zwalczaniu powszechnych chorób i poprawie ogólnego stanu zdrowia publicznego.

5. Współpraca międzynarodowa: Pomyślne globalne wyeliminowanie ospy prawdziwej podkreśliło siłę współpracy międzynarodowej w zapobieganiu chorobom. Współpracując, narody mogą wspólnie i skutecznie stawić czoła zagrożeniom zdrowia publicznego, dzięki czemu rutynowe szczepienia w przypadku wyeliminowanych chorób staną się niepotrzebne.

6. Nadzór i gotowość: Pomimo wykorzenienia ospy prawdziwej nadal funkcjonują mechanizmy nadzoru umożliwiające monitorowanie wszelkich oznak ponownego pojawienia się choroby. Kraje utrzymują stan gotowości, obejmując zapasy szczepionki przeciwko ospie prawdziwej i plany szybkiego reagowania w przypadku jakichkolwiek potencjalnych ognisk choroby.

Należy pamiętać, że choć rutynowe szczepienia przeciwko ospie prawdziwej nie są już konieczne, dostępność szczepionek i wiedza specjalistyczna potrzebna do ich wyprodukowania gwarantuje możliwość podjęcia szybkich działań w przypadku ponownego pojawienia się choroby.