Czy preparat plwociny zabarwiony kwasem wskazywał na możliwy pozytywny wynik testu na gruźlicę?
Barwienie kwasoodporne to technika mikroskopowa stosowana do wykrywania obecności bakterii kwasoodpornych, takich jak Mycobacterium tuberculosis, wywołująca gruźlicę (TB). Obecność pałeczek kwasoodpornych (AFB) w próbce plwociny silnie wskazuje na możliwy pozytywny wynik testu na gruźlicę, ponieważ bakterie te mają unikalną strukturę ściany komórkowej, która zatrzymuje określone barwniki podczas barwienia, dzięki czemu są one widoczne pod mikroskopem.
Metoda barwienia Ziehl-Neelsena, powszechnie stosowana technika barwienia kwasoodpornego, obejmuje następujące etapy:
1. Przygotowanie próbki plwociny:Pacjent głęboko kaszle i oddaje próbkę plwociny. Próbkę tę następnie rozsmarowuje się na szkiełku, zapewniając równomierne rozprowadzenie.
2. Utrwalanie na gorąco:Szkiełko z rozmazem plwociny utrwala się na gorąco, aby zwiększyć przyczepność bakterii do szkiełka i zabić wszelkie pozostałe żywe mikroorganizmy.
3. Barwienie:Utrwalone na gorąco szkiełko zalewa się barwnikiem pierwotnym, zwykle karbolfuksyną lub fuksyną zasadową, który zawiera barwnik zasadowy mogący przenikać przez woskowate ściany komórkowe bakterii kwasoodpornych. Szkiełko jest delikatnie podgrzewane, aby ułatwić penetrację barwnika.
4. Mycie kwasowo-alkoholowe:Następnie szkiełko płucze się roztworem kwasowo-alkoholowym, który odbarwia większość bakterii z wyjątkiem pałeczek kwasoodpornych, które zatrzymują plamę pierwotną.
5. Barwienie kontrastowe:Aby zapewnić kontrast i uwidocznić bakterie niekwasoodporne, stosuje się barwienie kontrastowe, takie jak błękit metylenowy.
Po wykonaniu tych kroków szkiełko bada się pod mikroskopem, stosując zanurzenie w oleju, w celu wykrycia obecności prątków kwasoodpornych. Jeśli zaobserwowano AFB, sugeruje to potencjalne zakażenie gruźlicą i wykonuje się dalsze badania diagnostyczne, takie jak badania posiewowe i molekularne, w celu potwierdzenia diagnozy i ustalenia odpowiedniego schematu leczenia.
Należy jednak pamiętać, że sama obecność AFB w próbce plwociny nie potwierdza ostatecznie gruźlicy, a do dokładnego rozpoznania i leczenia gruźlicy wymagane jest połączenie wyników badań klinicznych, badań laboratoryjnych i wiedzy lekarskiej.
