Jakie wnioski można wyciągnąć z badań przywiązania niemowląt i relacji dorosłych?
Badania prowadzone nad przywiązaniem u niemowląt i związkami dorosłych konsekwentnie podkreślają trwały wpływ wczesnych doświadczeń przywiązania na intymne relacje partnerskie jednostek w wieku dorosłym.
Oto niektóre krytyczne wnioski wyciągnięte z tych badań:
1. Style przywiązania:
- Osoby, które miały bezpieczne przywiązania w dzieciństwie, tworzą bezpieczne przywiązania w wieku dorosłym. Zwykle czują się komfortowo w bliskości, mogą ufać swojemu partnerowi i na nim polegać, a swój związek postrzegają jako źródło wsparcia.
- Osoby, które w dzieciństwie miały przywiązania pozabezpieczne i unikające, mogą mieć trudności z tworzeniem bliskich relacji w wieku dorosłym. Mogą czuć się nieswojo w obliczu intymności i bliskości emocjonalnej i mogą wycofywać się lub odrzucać połączenia emocjonalne, aby uchronić się przed postrzeganym odrzuceniem.
- Osoby, które w dzieciństwie miały niepewne i ambiwalentne (lękowe) przywiązania, mogą w wieku dorosłym zająć się swoimi związkami. Mogą pragnąć bliskości, ale także obawiać się odrzucenia lub nadmiernej zależności od partnera.
2. Jakość związku:
- Bezpieczne style przywiązania poprawiają ogólną jakość relacji. Osoby bezpieczne mają zazwyczaj bardziej satysfakcjonujące, wspierające i długotrwałe relacje charakteryzujące się zaufaniem, komunikacją i wzajemnym zrozumieniem.
3. Stabilność związku:
- Bezpieczne przywiązania wiążą się z wyższym poziomem stabilności relacji. Osoby o bezpiecznych stylach przywiązania rzadziej doświadczają problemów w związkach, separacji lub rozwodu.
4. Przesyłanie załączników:
- Style przywiązania ukształtowane w dzieciństwie można przenieść na relacje w dorosłym życiu. Osoby, które w dzieciństwie wykazywały bezpieczne przywiązanie, zwykle wybierają partnerów o podobnych stylach bezpiecznego przywiązania, utrwalając pozytywny cykl przywiązania w kolejnych pokoleniach.
5. Przywiązanie jako predyktor:
- Style przywiązania u niemowląt mogą przewidywać aspekty relacji dorosłych, w tym zaangażowanie w związek, intymność i zdolność do tworzenia bezpiecznych więzi.
6. Wzorce międzypokoleniowe:
- Wzory przywiązania często wykazują spójność międzypokoleniową, a rodzice świadomie lub nieświadomie przekazują swoim dzieciom swój styl przywiązania.
Należy jednak pamiętać, że wczesne doświadczenia związane z przywiązaniem nie decydują wyłącznie o wynikach relacji w dorosłym życiu. Inne czynniki, takie jak późniejsze doświadczenia życiowe, normy kulturowe, rozwój osobisty i interakcje z partnerami, kształtują sposób, w jaki jednostki odnoszą się do innych w wieku dorosłym.
