Jak diagnozuje się chorobę afektywną dwubiegunową?
- Okres podwyższonego nastroju, wzmożonej aktywności i zmniejszonej potrzeby snu (mania lub hipomania), który znacznie różni się od zwykłego stanu pacjenta i trwa co najmniej tydzień (lub dowolny okres, jeśli konieczna jest hospitalizacja).
- Objawy powodujące znaczne upośledzenie funkcjonowania społecznego lub zawodowego lub wymagające hospitalizacji.
- Epizod nie jest spowodowany używaniem substancji psychoaktywnych ani ogólnym stanem zdrowia.
Ponadto dana osoba musi doświadczyć co najmniej jednego epizodu dużej depresji.
Diagnozę choroby afektywnej dwubiegunowej stawia specjalista zajmujący się zdrowiem psychicznym, na przykład psychiatra lub psycholog, który przeprowadzi szczegółową ocenę, która może obejmować:
- Badanie fizykalne w celu wykluczenia jakichkolwiek schorzeń, które mogą powodować objawy.
- Ocena psychologiczna mająca na celu ocenę nastroju, myśli i zachowania danej osoby.
- Przegląd historii danej osoby, w tym historii chorób psychicznych w rodzinie.
Rozpoznanie choroby afektywnej dwubiegunowej może być trudne, ponieważ odróżnienie jej od innych schorzeń psychicznych, takich jak depresja, stany lękowe lub zaburzenia związane z używaniem substancji psychoaktywnych, może być trudne.
