Jaka jest różnica między diagnozą pierwotną a diagnozą tymczasową?

Pierwotna diagnoza jest głównym powodem wizyty pacjenta u lekarza lub głównym leczonym schorzeniem. Jest to diagnoza, która w opinii podmiotu świadczącego opiekę zdrowotną jest najbardziej odpowiedzialna za objawy lub stan pacjenta.

Tymczasowa diagnoza to tymczasowa diagnoza, którą stawia się, gdy nie ma wystarczających informacji, aby postawić ostateczną diagnozę. Opiera się na objawach pacjenta, wynikach badania fizykalnego i wynikach badań laboratoryjnych. Tymczasowa diagnoza może zostać zmieniona w miarę udostępniania większej ilości informacji.

W niektórych przypadkach można postawić tymczasową diagnozę, gdy objawy pacjenta nie są specyficzne dla konkretnego schorzenia. Na przykład pacjent może odczuwać ból brzucha, który może być spowodowany różnymi stanami, takimi jak zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie żołądka i jelit lub zespół jelita drażliwego. W takim przypadku lekarz może postawić wstępną diagnozę „bólu brzucha” i zlecić dalsze badania w celu ustalenia przyczyny bólu.

Diagnoza pierwotna jest zazwyczaj bardziej szczegółowa niż diagnoza tymczasowa. Na przykład, jeśli u pacjenta w powyższym przykładzie zdiagnozowano zapalenie wyrostka robaczkowego, podstawową diagnozą byłoby „zapalenie wyrostka robaczkowego”, a nie „ból brzucha”.

Zarówno diagnoza pierwotna, jak i tymczasowa są ważne dla opieki nad pacjentem. Wstępna diagnoza pomaga lekarzowi w opracowaniu planu leczenia. Tymczasowa diagnoza pozwala podmiotowi świadczącemu opiekę zdrowotną rozpocząć leczenie pacjenta w oczekiwaniu na dostępność dalszych informacji.