Jak Freud wyjaśniłby schizofrenię?
1. Fiksacja na etapie fallicznym:
Freud zaproponował, że osoby chore na schizofrenię doświadczają fiksacji na fallicznym etapie rozwoju. Ten etap charakteryzuje się intensywnym uczuciem rywalizacji, zazdrości i strachu przed kastracją. Te nierozwiązane konflikty mogą prowadzić do odwrócenia się od rzeczywistości i pojawienia się objawów schizofrenii.
2. Słabe ego i nadaktywny identyfikator:
Freud zasugerował, że osoby chore na schizofrenię mają słabe ego (racjonalna, zorientowana na rzeczywistość część umysłu) i nadaktywne id (część instynktowna, impulsywna). Ta nierównowaga prowadzi do braku kontroli nad pierwotnymi pragnieniami i niemożności poradzenia sobie z wymaganiami zewnętrznymi, przyczyniając się do rozwoju objawów schizofrenii.
3. Mechanizmy obronne:
Aby poradzić sobie ze swoimi nieświadomymi lękami, osoby chore na schizofrenię mogą w dużym stopniu polegać na mechanizmach obronnych, takich jak regresja (wycofywanie się do wcześniejszego etapu rozwoju) i projekcja (przypisywanie innym swoich wewnętrznych lęków i impulsów). Mechanizmy te mogą zniekształcać rzeczywistość i przyczyniać się do rozwoju urojeń, halucynacji i innych objawów.
4. Narcystyczne wycofanie:
Freud zaproponował, że osoby chore na schizofrenię mogą wycofać swoje libido (energię seksualną) ze świata zewnętrznego i przekierować je do wewnątrz, co skutkuje stanem narcystycznego wycofania. To wycofanie prowadzi do utraty zainteresowania interakcjami społecznymi i zaabsorbowania światem wewnętrznym, przyczyniając się do objawów schizofrenii.
Należy zauważyć, że teoria Freuda jest uważana za przestarzałą we współczesnej psychiatrii i większość specjalistów zajmujących się zdrowiem psychicznym nie przypisuje jego wyjaśnień dotyczących schizofrenii. Obecne teorie podkreślają rolę czynników genetycznych, nieprawidłowości neurobiologicznych i wpływów środowiskowych w rozwoju schizofrenii.
