Dlaczego kładziesz kliszę rentgenowską na nylonowej membranie na tacy?

W kontekście technik biologii molekularnej, takich jak Southern blot lub Northern blot, błony rentgenowskie zazwyczaj nie są umieszczane na wierzchu membran nylonowych w obrębie tacek. Zamiast tego membrany nylonowe zawierające oddzielone elektroforetycznie kwasy nukleinowe (DNA lub RNA) są często przenoszone na stałe nośniki, takie jak bibuły Whatman, a następnie poddawane pieczeniu lub sieciowaniu UV w celu trwałego unieruchomienia kwasów nukleinowych na membranach.

Podczas wykonywania autoradiografii filmy rentgenowskie umieszcza się obok lub w bliskim kontakcie z tymi nylonowymi membranami, zwykle owijanymi oddzielnie w folię plastikową. Autoriografia umożliwia detekcję i wizualizację znakowanych radioaktywnie kwasów nukleinowych na błonach poprzez umieszczenie obok nich błon rentgenowskich w kasetach (zamknięte światłoszczelne nośniki, które utrzymują błonę blisko membrany).

Kiedy materiał radioaktywny rozpada się, uwalnia energię w postaci fotonów lub elektronów, które oddziałują z kryształami halogenku srebra na błonie rentgenowskiej. Prowadzi to do powstania ciemnych plam lub pasm na błonie rentgenowskiej po obróbce, odpowiadających pozycjom znakowanych radioaktywnie kwasów nukleinowych na membranie.

Dlatego błony rentgenowskiej nie umieszcza się bezpośrednio na nylonowej membranie, ale stosuje się ją oddzielnie w celu wychwytywania promieniowania emitowanego przez radioaktywne sondy hybrydyzowane z kwasami nukleinowymi na membranie.