Na czym polega zabieg chirurgiczny polegający na nadmuchaniu płuca proszkiem?

Użycie proszku do nadmuchania płuc podczas zabiegu chirurgicznego jest zwykle określane jako wdmuchiwanie.

W kontekście interwencji medycznych wdmuchiwanie często polega na wprowadzeniu gazu lub leku w aerozolu do jamy ciała lub przewodu. Jednym z przykładów insuflacji płuc za pomocą proszku jest zastosowanie talku w pleurodezie.

Pleurodeza polega na wywołaniu stanu zapalnego przestrzeni opłucnej (obszaru między płucami a ścianą klatki piersiowej) w celu zatarcia tej przestrzeni i zapobiegania gromadzeniu się płynu lub powietrza. Można tego dokonać różnymi metodami, z których jedna obejmuje użycie pudru talkowego.

W przypadku pudru talkowego proszek talku klasy medycznej jest wdmuchiwany do przestrzeni opłucnej podczas małoinwazyjnego zabiegu pod kontrolą obrazowania. Wprowadzenie talku powoduje podrażnienie i zapalenie powierzchni opłucnej, co prowadzi do powstania zrostów pomiędzy płucami a ścianą klatki piersiowej. Zrosty te mogą zapobiegać ponownemu gromadzeniu się płynu lub powietrza i pomóc w leczeniu takich schorzeń, jak nawracający wysięk opłucnowy lub odma opłucnowa.

Należy pamiętać, że konkretne metody i materiały stosowane w technikach wdmuchiwania płuc mogą się różnić w zależności od leczonego schorzenia i decyzji personelu medycznego przeprowadzającego zabieg.