Jakie są rokowania w przypadku zwężenia tętnicy szyjnej?
1. Łagodne zwężenie (mniej niż 50%)
U większości osób z łagodnym zwężeniem tętnicy szyjnej nie występują żadne objawy, a rokowanie jest doskonałe, jeśli zastosuje się leczenie farmakologiczne, które obejmuje modyfikację stylu życia i przyjmowanie leków zmniejszających czynniki ryzyka, takie jak wysokie ciśnienie krwi, wysoki poziom cholesterolu i palenie tytoniu.
2. Umiarkowane zwężenie (50–69%)
Zwężenie tętnicy szyjnej w zakresie 50–69% może powodować objawy, zwłaszcza przemijające ataki niedokrwienne (TIA). Ryzyko poważnego udaru w tej grupie wynosi około 2-3% rocznie bez interwencji. Postępowanie medyczne skutecznie zmniejsza ryzyko udaru, ale niektóre osoby można uznać za kandydatów do endarterektomii tętnicy szyjnej (CEA) lub stentowania tętnicy szyjnej (CAS), jeśli zwężenie jest ciężkie lub objawowe.
3. Ciężkie zwężenie (70% lub więcej)
Ciężkie zwężenie tętnicy szyjnej znacznie zwiększa ryzyko udaru, a roczne ryzyko bez interwencji wynosi około 10-12%. W tej grupie osób zazwyczaj zaleca się CEA lub CAS w celu zmniejszenia ryzyka udaru.
4. Postęp zwężenia
Tempo postępu zwężenia tętnicy szyjnej może być bardzo zróżnicowane. Ogólnie rzecz biorąc, im cięższe zwężenie, tym szybciej ma ono tendencję do postępu. Czynniki ryzyka, takie jak palenie i wysokie ciśnienie krwi, mogą przyspieszyć postęp choroby, natomiast zmiany stylu życia i leczenie mogą pomóc w jego spowolnieniu.
Wpływ czynników ryzyka
Inne czynniki, które mogą mieć wpływ na rokowanie to wiek, palenie tytoniu, cukrzyca, nadciśnienie i choroba wieńcowa. Obecność wielu czynników ryzyka może znacznie zwiększyć ryzyko udaru mózgu u osób ze zwężeniem tętnicy szyjnej.
Ogólnie rzecz biorąc, rokowanie w przypadku zwężenia tętnicy szyjnej można poprawić poprzez modyfikację stylu życia, leczenie i, jeśli to konieczne, leczenie chirurgiczne. Wczesne wykrywanie i interwencja mają kluczowe znaczenie w zapobieganiu poważnym udarom u osób ze zwężeniem tętnicy szyjnej.