Na czym polega podejście behawioralne?

Podejście behawioralne w psychologii jest systematyczną i obiektywną analizą obserwowalnych zachowań. Koncentruje się na zewnętrznych, mierzalnych aspektach zachowań ludzi i zwierząt, a także na czynnikach środowiskowych, które na nie wpływają. Podejście behawioralne podkreśla rolę uczenia się w kształtowaniu zachowania i postrzega zachowanie jako produkt warunkowania i wzmocnienia.

Kluczowe punkty podejścia behawioralnego obejmują:

1. Obiektywność i pomiary :Behawioryści uważają, że psychologia powinna opierać się na obiektywnej obserwacji i pomiarze zachowania, a nie na subiektywnych interpretacjach.

2. Stowarzyszenie bodziec-reakcja (S-R) :Behawioryści postrzegają zachowanie jako reakcję na bodźce środowiskowe. Wierzą, że uczenie się następuje poprzez tworzenie powiązań między bodźcami i reakcjami.

3. Kondycjonowanie Kondycjonowanie jest centralną koncepcją behawioryzmu. Warunkowanie klasyczne (kojarzone z Iwanem Pawłowem) polega na połączeniu bodźca neutralnego z bodźcem wywołującym odruch, co prowadzi do tego, że bodziec neutralny ostatecznie wywołuje reakcję odruchową. Warunkowanie instrumentalne (kojarzone z B.F. Skinnerem) koncentruje się na wzmacnianiu i karaniu określonych zachowań, kształtując zachowanie poprzez konsekwencje.

4. Wzmocnienie i kara :Wzmocnienie odnosi się do wszelkich konsekwencji, które zwiększają prawdopodobieństwo powtórzenia zachowania, natomiast kara odnosi się do wszelkich konsekwencji, które zmniejszają prawdopodobieństwo powtórzenia się zachowania.

5. Kontrola środowiskowa :Behawioryści uważają, że czynniki środowiskowe odgrywają kluczową rolę w kształtowaniu zachowań. Starają się zrozumieć, w jaki sposób można manipulować środowiskiem, aby wpływać na zachowanie i kontrolować je.

6. Uogólnianie i dyskryminacja :Behawioryści badają, w jaki sposób wyuczone zachowania można uogólnić na nowe sytuacje i odróżnić od podobnych sytuacji, co pomaga wyjaśnić złożone wzorce zachowań.

Podejście behawioralne wywarło znaczący wpływ na psychologię, przyczyniając się do rozwoju różnych technik terapeutycznych, takich jak modyfikacja zachowania, ekonomia symboliczna i terapia ekspozycyjna. Wywarło to również wpływ na takie dziedziny, jak edukacja, psychologia organizacji i tresura zwierząt.

Ograniczenia podejścia behawioralnego obejmują nacisk na obserwowalne zachowanie przy jednoczesnym zaniedbywaniu wewnętrznych procesów psychicznych, a także ograniczoną zdolność wyjaśniania złożonych zjawisk poznawczych i indywidualnych różnic w zachowaniu. Pomimo tych ograniczeń podejście behawioralne wniosło cenny wkład w psychologię, dostarczając systematycznych ram dla zrozumienia i modyfikowania zachowań.