Co to jest blokada przywspółczulna?

Blokada przywspółczulna to rodzaj znieczulenia przewodowego polegającego na hamowaniu przywspółczulnego układu nerwowego, który jest odpowiedzialny za funkcje „odpoczynku i trawienia” organizmu. Często wykorzystuje się go podczas zabiegów chirurgicznych, np. oczu, gdzie ważne jest ograniczenie wydzielania wydzieliny i aktywności mięśni w okolicy operowanej.

Przywspółczulny układ nerwowy kontroluje wiele funkcji w organizmie, w tym:

* Wytwarzanie śliny i łez

* Tętno i ciśnienie krwi

* Motoryka przewodu pokarmowego

* Czynność pęcherza i jelit

Blokada przywspółczulna tymczasowo zakłóca komunikację między przywspółczulnym układem nerwowym a narządami, które unerwia. Można to osiągnąć poprzez zastosowanie środków znieczulających miejscowo, takich jak lidokaina czy bupiwakaina, które blokują przekazywanie impulsów nerwowych. W niektórych przypadkach blokadę układu przywspółczulnego można również osiągnąć poprzez zastosowanie leków antycholinergicznych, które blokują działanie acetylocholiny, neuroprzekaźnika niezbędnego do przewodzenia nerwów przywspółczulnych.

Blokady przywspółczulne podaje się zazwyczaj poprzez wstrzyknięcie w pobliże nerwów lub zwojów przywspółczulnego układu nerwowego. Czas trwania blokady zależy od rodzaju zastosowanego środka znieczulającego i podanej dawki. Blokady przywspółczulne są na ogół bezpieczne i dobrze tolerowane, ale istnieją pewne potencjalne ryzyko i powikłania, takie jak:

* Niedociśnienie (niskie ciśnienie krwi)

* Bradykardia (wolne bicie serca)

* Zatrzymanie moczu

* Suchość w ustach

* Niewyraźne widzenie

* Trudności w połykaniu

Te zagrożenia i powikłania są zwykle przejściowe i ustępują po ustąpieniu blokady.