Jakiego rodzaju materiały lub procedury stosuje się do zewnętrznego zespolenia złamania?

Materiały stosowane do zewnętrznego zespolenia złamań:

1. Metalowe pręty lub szpilki:

- Stal nierdzewna: Najpopularniejszy materiał na stabilizatory zewnętrzne. Mocne i trwałe, ale z biegiem czasu mogą powodować podrażnienie i korozję skóry.

- Tytan: Lżejsze i bardziej biokompatybilne niż stal nierdzewna. Mniej prawdopodobne, że spowoduje podrażnienie i korozję skóry.

- Włókno węglowe: Lekki i przezroczysty (nie blokuje promieni rentgenowskich). Często używany do tymczasowego mocowania.

2. Śruby:

- Stal nierdzewna: Najpopularniejszy materiał na zewnętrzne śruby mocujące.

- Tytan: Lżejsze i bardziej biokompatybilne niż stal nierdzewna.

- Śruby wieloosiowe: Umożliwiają regulację kąta śruby po jej wprowadzeniu, co może być przydatne w przypadku skomplikowanych złamań.

3. Zaciski:

- Stal nierdzewna: Najpopularniejszy materiał na zewnętrzne zaciski mocujące.

- Tytan: Lżejsze i bardziej biokompatybilne niż stal nierdzewna.

- Zaciski wieloosiowe: Umożliwiają regulację kąta pomiędzy dwoma prętami, co może być przydatne w przypadku skomplikowanych złamań.

4. Cement kostny:

- Polimetakrylan metylu (PMMA): Najczęściej stosowany cement kostny. Zapewnia mocne utrwalenie, ale może być trudne do usunięcia.

- Cement na bazie fosforanu wapnia: Alternatywa dla PMMA, która jest bardziej biokompatybilna i łatwiejsza do usunięcia.

5. Ochrona tkanek miękkich:**

- Wypełnienie: Służy do ochrony skóry i tkanek miękkich wokół miejsca złamania przed zewnętrznym stabilizatorem.

- Podparcia: Służy do podparcia i stabilizacji miejsca złamania.

Procedury stosowane w celu zewnętrznego zespolenia złamań:

1. Zamknięta redukcja:

- Zabieg niechirurgiczny, podczas którego złamanie zostaje ponownie umieszczone na miejscu bez wykonywania nacięcia.

- Następnie zakładany jest stabilizator zewnętrzny, który utrzymuje złamanie w miejscu.

2. Otwarta redukcja i fiksacja wewnętrzna (ORIF):

- Zabieg chirurgiczny polegający na wykonaniu nacięcia w celu uzyskania dostępu do miejsca złamania.

- Następnie fragmenty złamania ustawia się w linii i przytrzymuje za pomocą śrub, płytek lub gwoździ.

- Można zastosować stabilizator zewnętrzny, aby zapewnić dodatkowe wsparcie i stabilność.

3. Samo unieruchomienie zewnętrzne:

- W niektórych przypadkach można zastosować stabilizację zewnętrzną bez stabilizacji wewnętrznej.

- Często wykonuje się to w przypadku skomplikowanych złamań lub złamań u pacjentów, którzy nie kwalifikują się do operacji.