Kto wynalazł stenty wieńcowe?

Koncepcja stosowania stentów w leczeniu zablokowanych tętnic wieńcowych została zapoczątkowana pod koniec lat 70. XX wieku przez Andreasa Grüntziga, niemieckiego kardiologa interwencyjnego. W 1977 roku z sukcesem przeprowadził pierwszą przezskórną angioplastykę wieńcową (PTCA), podczas której za pomocą cewnika balonowego udrożniono zwężoną tętnicę. Jednak po angioplastyce tętnice często zwężały się ponownie i Grüntzig szukał sposobu, aby utrzymać je otwarte.

We współpracy z kolegami Grüntzig opracował pierwsze stenty wieńcowe, które były wykonane ze stali nierdzewnej i można je było rozszerzyć. W 1984 roku wszczepił pierwszy stent wieńcowy pacjentowi Szpitala Uniwersyteckiego w Zurychu w Szwajcarii. Zabieg zakończył się sukcesem i już następnego dnia pacjent mógł wrócić do domu.

Wynalezienie stentów wieńcowych przez Grüntziga zrewolucjonizowało leczenie choroby wieńcowej i utorowało drogę do rozwoju bardziej zaawansowanych technologii stentów, które są obecnie stosowane u milionów pacjentów na całym świecie.

W uznaniu zasług dla kardiologii interwencyjnej Andreas Grüntzig został uhonorowany nagrodą Laskera za kliniczne badania medyczne w 1989 r. i złotym medalem American Heart Association w 1994 r. Zmarł w 1985 r.