Kiedy dana osoba ma NIDDM i musi zacząć stosować insulinę, nadal uważa się ją za chorobę występującą w wieku dorosłym, czy też zmienia to IDDM?
Zarówno NIDDM (cukrzyca insulinoniezależna), jak i IDDM (cukrzyca insulinoniezależna) są przestarzałymi terminami określającymi odpowiednio cukrzycę typu 2 i typu 1.
Cukrzycę typu 2 charakteryzuje insulinooporność, w której komórki organizmu nie reagują prawidłowo na insulinę. We wczesnych stadiach choroby osoby chore na cukrzycę typu 2 mogą kontrolować poziom glukozy we krwi za pomocą diety, ćwiczeń fizycznych i leków doustnych. Jednak z biegiem czasu niektóre osoby chore na cukrzycę typu 2 mogą potrzebować terapii insuliną, aby pomóc kontrolować poziom glukozy we krwi.
Rozpoczęcie stosowania insuliny przez osobę chorą na cukrzycę typu 2 nie powoduje zmiany rozpoznania na cukrzycę typu 1. Nadal uważa się, że chorują na cukrzycę typu 2, ale obecnie w leczeniu tej choroby stosują insulinę.
Należy zauważyć, że terminy „o początku w wieku dorosłym” i „o początku w wieku młodzieńczym” są również przestarzałe i mogą wprowadzać w błąd. Cukrzyca typu 2 może wystąpić w każdym wieku, nie tylko u dorosłych, natomiast cukrzyca typu 1 może wystąpić zarówno u dzieci, jak i dorosłych.
