Jaki jest lepszy sposób określenia, kiedy roztwór mleka stanie się klarowny w eksperymencie z trypsyną?

Określenie punktu końcowego eksperymentu hydrolizy trypsyny-kazeiny poprzez obserwację, kiedy roztwór stanie się klarowny, może być subiektywne i nieprecyzyjne. Bardziej ilościową i dokładną metodą jest użycie spektrofotometru do pomiaru absorbancji roztworu przy określonej długości fali.

Oto ulepszona procedura określania punktu końcowego eksperymentu z trypsyną za pomocą spektrofotometru:

Materiały:

- Roztwór trypsyny

- Roztwór substratu kazeiny

- Roztwór wodorotlenku sodu (NaOH) (0,1 M)

- Spektrofotometr

- Kuwety

Procedura:

1. Przygotuj mieszaninę reakcyjną:

- W kuwecie zmieszać określoną objętość roztworu substratu kazeiny (np. 1 ml) z odpowiednią objętością roztworu trypsyny (np. 0,1 ml).

- Inkubować mieszaninę w odpowiedniej temperaturze (np. 37°C) przez pożądany czas (np. kilka minut).

2. Zatrzymaj reakcję:

- W określonych odstępach czasu (np. co minutę) pobieraj niewielką objętość mieszaniny reakcyjnej (np. 0,1 ml) i przenoś ją do osobnej kuwety.

- Natychmiast dodać wystarczającą ilość roztworu wodorotlenku sodu (np. 1 ml), aby zatrzymać reakcję.

3. Zmierz absorbancję:

- Za pomocą spektrofotometru zmierzyć absorbancję każdej zatrzymanej mieszaniny reakcyjnej przy określonej długości fali (np. 440 nm).

4. Wykreśl absorbancję:

- Sporządź wykres czasu (oś x) i absorbancji (oś y).

5. Określ punkt końcowy:

- Analizuj wartości absorbancji w czasie. Punkt końcowy to moment, w którym absorbancja osiąga plateau lub wykazuje znaczny spadek, co wskazuje na rozległą hydrolizę kazeiny.

Metoda ta zapewnia bardziej obiektywne i ilościowe określenie punktu końcowego w porównaniu z wizualną obserwacją klarowania roztworu, ponieważ opiera się na pomiarze zmiany absorbancji w wyniku uwalniania mniejszych peptydów i aminokwasów podczas hydrolizy kazeiny.