W którym roku odkryto zastoinową niewydolność serca?

Zastoinowa niewydolność serca jest znana od wieków. Najwcześniejsze wzmianki o tej chorobie pochodzą ze starożytnego Egiptu i Grecji, gdzie opisywano ją jako przewlekłą chorobę charakteryzującą się obrzękiem nóg i dusznością. W XVI wieku włoski lekarz Girolamo Cardano szczegółowo opisał objawy i leczenie zastoinowej niewydolności serca. Termin „zastoinowa niewydolność serca” został po raz pierwszy użyty w 1852 roku przez brytyjskiego lekarza Richarda Quaina.