Jak lekarze najpierw traktują pacjenta, który trafia do szpitala z objawami DVT?

Wstępna ocena i leczenie pacjenta z podejrzeniem zakrzepicy żył głębokich (DVT) zazwyczaj obejmują następujące kroki:

1. Historia i badanie fizykalne:

- Lekarz zbierze informacje o objawach pacjenta, historii choroby i czynnikach ryzyka DVT, takich jak długotrwałe unieruchomienie, niedawna operacja lub występowanie zakrzepów krwi u pacjenta lub w jego rodzinie.

- Wykonuje się badanie fizykalne, koncentrując się na chorej kończynie. Lekarz sprawdza, czy nie występuje obrzęk, tkliwość, uczucie ciepła i przebarwienia. Objaw Homana (ból łydki przy zgięciu grzbietowym stopy) jest klasycznym, ale nie zawsze wiarygodnym wskaźnikiem DVT.

2. Testy diagnostyczne:

- Test na D-dimer:Badanie krwi mierzące poziom D-dimeru, fragmentu białka, którego ilość wzrasta w przypadku obecności skrzepu krwi. Ujemny wynik testu na D-dimery może pomóc wykluczyć DVT, natomiast wynik pozytywny może uzasadniać dalsze badania.

- Ultradźwięki uciskowe:To nieinwazyjne badanie obrazowe wykorzystuje fale dźwiękowe do wizualizacji naczyń krwionośnych w dotkniętej chorobą kończynie i identyfikacji skrzepów krwi. Jest to najczęściej stosowany test do diagnozowania DVT.

3. Natychmiastowe leczenie:

- Terapia przeciwzakrzepowa:W przypadku podejrzenia lub zdiagnozowania DVT lekarz najprawdopodobniej rozpocznie leczenie przeciwzakrzepowe, aby zapobiec wzrostowi lub tworzeniu się nowych skrzepów. Powszechnie stosowane antykoagulanty obejmują heparynę i warfarynę (Coumadin). W leczeniu początkowym często preferowana jest heparyna drobnocząsteczkowa (LMWH), taka jak enoksaparyna (Lovenox).

- Terapia uciskowa:Pończochy uciskowe lub okłady nakłada się na dotkniętą kończynę, aby poprawić przepływ krwi, zmniejszyć obrzęk i zapobiec dalszym zakrzepom.

- Uniesienie:Uniesienie chorej kończyny powyżej poziomu serca może pomóc poprawić krążenie i zmniejszyć obrzęk.

4. Dalsza ocena i leczenie:

- Po rozpoczęciu wstępnego leczenia można wykonać dodatkowe badania w celu potwierdzenia diagnozy i określenia rozmiaru skrzepu, takie jak flebografia lub rezonans magnetyczny (MRI).

- Konkretny plan leczenia będzie zależał od stanu pacjenta, lokalizacji i ciężkości ZŻG oraz wszelkich schorzeń podstawowych.

- W celu zapobiegania nawrotom ZŻG można zalecić długoterminową terapię przeciwzakrzepową, którą można kontynuować przez kilka miesięcy lub nawet przez czas nieokreślony, w zależności od indywidualnych czynników ryzyka.

Szybka diagnoza i leczenie DVT są niezbędne, aby zapobiec poważnym powikłaniom, takim jak zatorowość płucna (PE), która występuje, gdy skrzep krwi odrywa się od żył głębokich i przedostaje się do płuc.