Jak wygląda EMG w zespole Cauda Equina?
W CES badanie EMG wykorzystuje się do oceny integralności korzeni nerwowych poprzez stymulację elektryczną ich i rejestrację aktywności elektrycznej kontrolowanych przez nie mięśni. Nieprawidłowe wyniki w EMG mogą obejmować:
1. Zmniejszona rekrutacja jednostek motorycznych:Oznacza to, że podczas stymulacji mięśnia aktywowanych jest mniej jednostek motorycznych (podstawowych elementów budulcowych skurczu mięśni). Sugeruje to uszkodzenie korzeni nerwowych zaopatrujących te mięśnie.
2. Wydłużona latencja dystalna:Mierzy czas potrzebny impulsowi nerwowemu na podróż od kręgosłupa do mięśnia. W CES przedłużona latencja dystalna wskazuje na spowolnienie przewodnictwa nerwowego w wyniku ucisku korzeni nerwowych.
3. Polifazowe jednostki motoryczne:Potencjały jednostek motorycznych wydają się złożone i mają wiele faz zamiast pojedynczego, odrębnego kształtu fali. Może to wskazywać na uszkodzenie lub utratę aksonów i ponowne unerwienie włókien mięśniowych.
4. Migotanie i dodatnie fale ostre:Te nieprawidłowe czynności elektryczne mogą wskazywać na uszkodzenie komórek rogów przednich rdzenia kręgowego lub uszkodzenie korzenia nerwowego, prowadzące do odnerwienia mięśni.
5. Wzorzec zmniejszonych zakłóceń:Podczas dobrowolnego skurczu mięśni normalne EMG wykazuje wzór zakłóceń, który jest złożoną mieszanką potencjałów jednostek motorycznych. W CES wzór interferencji może zostać zmniejszony z powodu zmniejszonej rekrutacji jednostek motorycznych lub jej braku.
6. Wzorce reinerwacji:EMG może wykazywać oznaki reinerwacji, która ma miejsce, gdy zdrowe włókna nerwowe tworzą nowe połączenia z odnerwionymi włóknami mięśniowymi po uszkodzeniu pierwotnego unerwienia. Może to objawiać się zwiększoną polifazją i złożonymi potencjałami jednostek motorycznych.
Dostarczając te wyniki, EMG pomaga klinicystom w:
- Diagnozowanie CES poprzez wykazanie zajęcia korzeni nerwowych i identyfikację dotkniętych korzeni nerwowych.
- Różnicowanie CES od innych schorzeń o podobnych objawach, takich jak zwężenie odcinka lędźwiowego kręgosłupa.
- Ocena ciężkości uszkodzenia nerwów i rokowania w zakresie powrotu do zdrowia.
- Monitorowanie odpowiedzi na leczenie, w tym interwencje chirurgiczne.
- Ocena potrzeby dalszych badań diagnostycznych lub interwencji chirurgicznej.
EMG w połączeniu z innymi narzędziami diagnostycznymi, takimi jak MRI i badanie kliniczne, odgrywa kluczową rolę w kompleksowej ocenie i leczeniu zespołu ogona końskiego.
