Jakie są cechy łagodnego upośledzenia?

Łagodne upośledzenie, zwane także łagodną niepełnosprawnością intelektualną, charakteryzuje się znacznymi ograniczeniami zarówno w funkcjonowaniu intelektualnym, jak i zachowaniach adaptacyjnych. Wiąże się z wyzwaniami w funkcjonowaniu społecznym i wspólnotowym, ale wiąże się z wyższą zdolnością intelektualną w porównaniu z upośledzeniem umiarkowanym, ciężkim lub głębokim. Do cech charakterystycznych łagodnego upośledzenia zalicza się:1. Upośledzenie umysłowe: - Zdolności intelektualne znacznie poniżej średniego zakresu (IQ zwykle waha się od 55 do 69 lub 70). - Trudności w zrozumieniu informacji prezentowanych werbalnie lub abstrakcyjnie. - Wolniejsze nabywanie umiejętności akademickich, takich jak czytanie, pisanie i matematyka. - Upośledzona zdolność rozwiązywania problemów i rozumowania. 2. Adaptacyjne deficyty zachowania: - Wyzwania w zakresie umiejętności praktycznych i społecznych potrzebnych w codziennych czynnościach. - Deficyty w zachowaniach adaptacyjnych w obszarach takich jak komunikacja, opieka osobista, życie w domu, interakcje społeczne, uczestnictwo w społeczności i umiejętności zawodowe. - Trudności w uogólnianiu nabytych umiejętności na różne sytuacje. 3. Początek w okresie rozwojowym: - Ograniczenia w funkcjonowaniu intelektualnym i zachowaniach adaptacyjnych ujawniają się przed 18 rokiem życia. 4. Zagadnienia adaptacji społecznej: - Trudności w integracji ze środowiskiem społecznym, takim jak szkoła, miejsce pracy lub społeczność lokalna. - Zmniejszona świadomość społeczna i słabe zrozumienie sygnałów społecznych. - Ograniczone umiejętności rozwiązywania problemów społecznych i podejmowania decyzji. Należy zauważyć, że w kategorii łagodnego upośledzenia mogą występować osoby z różnym stopniem upośledzenia oraz różnymi mocnymi i słabymi stronami. Zindywidualizowane oceny i ciągłe wsparcie mogą pomóc osobom z lekką niepełnosprawnością intelektualną zmaksymalizować ich funkcjonowanie i niezależność w życiu codziennym.