W jaki sposób u danej osoby diagnozuje się trichotillomanię, a zaburzenie to utrzymuje się przez całe życie?
Trichotillomanię rozpoznaje się, gdy dana osoba spełnia następujące kryteria:
- Powtarzające się wyrywanie włosów skutkujące zauważalną utratą włosów.
- Powtarzające się próby ograniczenia lub zaprzestania ciągnięcia włosów.
- Klinicznie istotne cierpienie lub upośledzenie w społecznych, zawodowych lub innych ważnych obszarach funkcjonowania.
- Wypadanie włosów nie jest spowodowane inną chorobą (np. chorobą skóry, łysieniem plackowatym) ani przyjmowanym lekiem.
Zaburzenie rzęsistkowe przez całe życie
Przebieg trichotillomanii jest zmienny, ale często utrzymuje się przez wiele lat. W niektórych przypadkach może trwać przez całe życie człowieka. Dostępne jest leczenie trichotillomanii, które może pomóc w zmniejszeniu objawów i poprawie jakości życia.
Istnieje wiele czynników, które mogą przyczyniać się do utrzymywania się trichotillomanii. Należą do nich:
- Czynniki genetyczne: Wydaje się, że trichotillomania występuje częściej u osób, u których w rodzinie występowała ta choroba.
- Czynniki psychologiczne: Osoby cierpiące na trichotillomanię często mają trudności z radzeniem sobie ze stresem i lękiem. Mogą również mieć niską samoocenę i perfekcjonizm.
- Czynniki środowiskowe: Niektóre czynniki środowiskowe, takie jak znęcanie się lub zaniedbanie, mogą również przyczyniać się do rozwoju trichotillomanii.
Dostępne jest leczenie trichotillomanii, które może pomóc w złagodzeniu objawów
Leczenie trichotillomanii zazwyczaj obejmuje połączenie terapii, leków i strategii samoopieki. Terapia może pomóc ludziom nauczyć się radzić sobie ze stresem i lękiem, budować poczucie własnej wartości i rozwijać umiejętności radzenia sobie. Leki mogą być również pomocne w zmniejszeniu chęci wyrywania włosów. Strategie samoopieki obejmują noszenie czapek lub szalików zakrywających łysiny, unikanie lusterek i zajmowanie się czynnościami, które pomagają odwrócić uwagę od chęci wyrywania włosów.
