Jak dżuma wpłynęła na moralność społeczeństwa opisanego w kronice włoskiej?
W szczytowym okresie zarazy Włochy doświadczyły głębokich zmian w strukturze społecznej i moralnej swojego społeczeństwa. Poniższa kronika nieznanego włoskiego autora z tego okresu dostarcza wglądu w stan moralności w tamtym czasie:
>_"Wielu ludzi pogardzało czcią okazywaną Kościołowi i jego sługom. Pogardzali czcigodnymi sakramentami i ceremoniami kultu Bożego. Porzucono wszelką kościelną skromność, zamknięto kościoły, obnażono ołtarze i relikwie świętych nie było zbezczeszczone ani władza urzędników, ani prawa, ani wyroki, ani kary. Każdy czynił to, co było słuszne w jego oczach, czy to mężczyzna, czy kobieta, poddany czy pan wszędzie grabież, wszędzie nienawiść, wszędzie krzyk przemocy. Wydawało się, że społeczeństwo ludzkie zostało wstrząśnięte od podstaw._”
Powyższy fragment ukazuje upadek norm i wartości społecznych w czasie zarazy, lekceważenie praktyk i instytucji religijnych, brak szacunku dla władzy, załamanie prawa i porządku. Ludzie ulegli swoim egoistycznym pragnieniom i postępowali bezkarnie.
Zaraza przyniosła strach, desperację i utratę wiary w tradycyjne struktury, które zwykle zapewniały wskazówki moralne. Psychologiczne i emocjonalne wstrząsy związane z pandemią osłabiły ograniczenia moralne, prowadząc do nasilenia niepokojów społecznych i upadku moralnego.
Brak niezawodnych systemów egzekwowania prawa i utrzymywania porządku spowodował upadek zasad moralnych i wzrost niemoralności. W obliczu powszechnej śmierci i cierpienia niektórzy ludzie zdecydowali się oddawać się hedonistycznym pogoniom i angażować się w działania, które normalnie zostałyby uznane za nieetyczne lub społecznie niedopuszczalne.
