Czy podajesz tlen pacjentowi po ostrym udarze?
Zmniejszony napęd oddechowy:Udar może wpływać na kontrolę mózgu nad oddychaniem, prowadząc do zmniejszenia wysiłku oddechowego i późniejszej hipowentylacji.
Aspiracja:Udar może powodować dysfagię lub trudności w połykaniu, co zwiększa ryzyko aspiracji pokarmu, płynów lub wydzielin do płuc, co powoduje zapalenie płuc i hipoksemię.
Obrzęk płuc:Udar może prowadzić do neurogennego obrzęku płuc, stanu, w którym nadmiar płynu gromadzi się w płucach, zaburzając wymianę tlenową i powodując hipoksemię.
Niewydolność prawego serca:Udar może również wpływać na serce, prowadząc do niewydolności prawego serca, co może jeszcze bardziej pogorszyć natlenienie.
Dlatego tlenoterapia może być konieczna w celu utrzymania odpowiedniego poziomu tlenu i zapobiegania powikłaniom związanym z hipoksemią. Tlen jest zazwyczaj podawany przez kaniulę nosową, maskę twarzową lub inne urządzenia, w zależności od stanu pacjenta i jego potrzeb w zakresie natlenienia.
Chociaż tlenoterapia jest często wskazana u pacjentów ze świeżym udarem mózgu i hipoksemią, ważne jest, aby stopniowo zwiększać podawanie tlenu, aby utrzymać docelowy poziom nasycenia tlenem i uniknąć hiperoksji (nadmiernego poziomu tlenu). Długotrwała lub nadmierna tlenoterapia może prowadzić do potencjalnych działań niepożądanych, w tym niedodmy absorpcyjnej (zapadnięcia się jednostek płucnych) i zwiększonego stresu oksydacyjnego.
Dlatego tlen należy podawać ostrożnie, a regularne monitorowanie nasycenia tlenem i ocena kliniczna są niezbędne do ukierunkowania terapii tlenowej i zapewnienia optymalnych wyników u pacjentów ze świeżym udarem mózgu.
