Jaki jest cykl życiowy wirusa mononukleozy zakaźnej?
Wirus Epsteina-Barra (EBV), który powoduje mononukleozę zakaźną, ma złożony cykl życiowy obejmujący dwie odrębne fazy:cykl lityczny i cykl utajony.
1. Cykl lityczny (infekcja produkcyjna):
a) Załącznik i wpis: Wiriony EBV przyłączają się do specyficznych receptorów na powierzchni wrażliwych limfocytów B lub komórek nabłonkowych.
b) Penetracja: Wiriony dostają się do komórki gospodarza poprzez fuzję z błoną komórkową, uwalniając genom wirusa do cytoplazmy.
c) Replikacja: Wirusowy DNA wchodzi do jądra i rozpoczyna replikację przy użyciu maszynerii komórki gospodarza. Syntetyzowane są białka wirusowe, w tym składniki strukturalne nowych wirionów.
d) Montaż: Nowe cząsteczki wirusa gromadzą się w jądrze i uzyskują otoczkę z wewnętrznej błony jądrowej.
e) Wydanie: Dojrzałe wiriony są uwalniane z komórki gospodarza poprzez pączkowanie z powierzchni komórki. Może to prowadzić do zniszczenia komórki gospodarza.
2. Cykl utajony (infekcja nieproduktywna):
a) Ustalenie opóźnienia: Po początkowej infekcji litycznej w niektórych limfocytach B może rozwinąć się infekcja utajona. Genom wirusa utrzymuje się w postaci niereplikującego episomu (kolistego DNA) w jądrze komórki B.
b) Reaktywacja: W pewnych okolicznościach, takich jak immunosupresja, utajony wirus może zostać reaktywowany, co prowadzi do wznowienia cyklu litycznego i produkcji nowych zakaźnych wirionów.
c) Trwałość wirusa: Faza utajona pozwala EBV przetrwać w żywicielu przez dłuższy czas, potencjalnie przez całe życie. Utajona infekcja wiąże się z rozwojem niektórych chorób limfoproliferacyjnych i nowotworów.
Cykle lityczne i utajone wirusa EBV umożliwiają wirusowi ustanowienie długotrwałych infekcji oraz zapewniają jego przetrwanie i przenoszenie w populacji ludzkiej.
