W jakim procesie skrzepy stają się bardziej zwarte?
1. Aktywacja płytek krwi :
- Po uszkodzeniu naczyń krwionośnych, płytki krwi ulegają aktywacji i przylegają do miejsca uszkodzenia.
- Aktywowane płytki krwi uwalniają różne czynniki, w tym tromboksan A2, który powoduje, że pobliskie płytki również ulegają aktywacji i agregacji.
2. Tworzenie pasm fibrynowych :
- Aktywowane płytki krwi uruchamiają kaskadę krzepnięcia, w wyniku której fibrynogen zostaje przekształcony w fibrynę.
- Nici fibryny tworzą siatkę, która splata płytki krwi i czerwone krwinki, tworząc miękki i niestabilny skrzep.
3. Interakcje miozyna-aktyna :
- Płytki krwi zawierają włókna aktyny i miozyny, które są białkami kurczliwymi biorącymi udział w skurczu mięśni.
- Tromboksan A2 i inne czynniki stymulują fosforylację miozyny, powodując jej interakcję z aktyną i tworzenie kompleksów z aktomiozyną.
4. Wytwarzanie energii :
- Energia do retrakcji skrzepu jest dostarczana przez rozkład trójfosforanu adenozyny (ATP) przez ATPazę miozyny.
- Hydroliza ATP napędza zmiany konformacyjne w miozynie, umożliwiając jej przesuwanie się wzdłuż włókien aktynowych i generowanie sił skurczowych.
5. Skurcz skrzepu :
- W miarę kurczenia się kompleksów aktomiozyny ściągają one pasma fibryny bliżej siebie, powodując, że skrzep staje się gęstszy i bardziej zwarty.
- Brzegi skrzepu również wciągają się do wewnątrz, jeszcze bardziej zmniejszając jego rozmiar i wzmacniając jego strukturę.
6. Ekspresja surowicy :
- W miarę kurczenia się skrzepu wyciska on z jego wnętrza płynne składniki, takie jak surowica.
- Proces ten dodatkowo zmniejsza objętość skrzepu i zwiększa jego stabilność.
Retrakcja skrzepu jest procesem niezbędnym do osiągnięcia hemostazy i zapobiegania nadmiernemu krwawieniu. Wzmacnia skrzep powstały w wyniku agregacji płytek krwi i odkładania się fibryny, zapewniając wytrzymałość mechaniczną i odporność na rozerwanie. Dzięki temu skrzep skutecznie zatyka uszkodzone naczynie krwionośne i ułatwia naprawę tkanek.
