W jaki sposób placówka opieki zdrowotnej sprawdza pacjentów pod kątem ryzyka żywieniowego?
1. Narzędzie do wykrywania niedożywienia (MST): MST to proste narzędzie przesiewowe stosowane przy łóżku pacjenta przy przyjęciu. Ocenia utratę wagi, spożycie i oznaki niedożywienia, przypisując odpowiednie punkty. Wyższy wynik wskazuje na większe ryzyko niedożywienia.
2. Badanie ryzyka żywieniowego (NRS) 2002: Narzędzie to jest powszechnie stosowane w Europie. Zawiera pytania dotyczące kryteriów ogólnych i szczegółowych:
- Kryteria ogólne:BMI, aktualna waga i zwykła waga.
- Kryteria szczegółowe:choroby, stres fizjologiczny i zmniejszona zdolność do jedzenia.
Pacjenci z wynikiem powyżej pewnego progu są zagrożeni niedożywieniem i wymagają opieki żywieniowej.
3. Subiektywna globalna ocena dokonywana przez pacjenta (PG-SGA): Obejmuje to połączenie pytań pacjentów i obserwacji pracowników służby zdrowia:
- Pytania pacjentów:Skoncentruj się na przyjmowaniu pokarmu, utracie wagi i upośledzeniu funkcjonalnym.
- Obserwacje:masa mięśniowa, obecność tłuszczu podskórnego i nagromadzenie płynów (obrzęk).
4. Minia Ocena Odżywienia (MNA): MNA jest powszechnie stosowana w przypadku osób starszych:
- Część A:Antropometria, ocena globalna i kwestie dietetyczne.
- Część B:Ocena stylu życia i stosowanych leków.
Zakres punktacji wynosi 12-30, a osoby uzyskujące wynik poniżej 17 punktów są zagrożone niedożywieniem.
5. Subiektywna globalna ocena (SGA): Jest to szczegółowa metoda oceny przeprowadzana przez pracownika służby zdrowia. Zawiera historię medyczną, badanie fizykalne, informacje o diecie i wszelkie wyniki badań laboratoryjnych.
Dodatkowe metody kontroli:
1. Testy laboratoryjne: Mogą one obejmować albuminę surowicy, prealbuminę i całkowitą liczbę limfocytów w celu oceny stanu odżywienia.
2. Pomiary antropometryczne: Należą do nich waga, wzrost, obwód mięśni ramion i łydek oraz wskaźnik masy ciała (BMI).
3. Ocena spożycia żywności: Dietetycy lub dietetycy oceniają spożycie diety na podstawie zapisów żywności lub wywiadów.
4. Badanie fizykalne: Sprawdzanie zaniku mięśni, zmian skórnych i integralności tkanek.
5. Ocena funkcjonalna: Ocena zdolności pacjenta do spożywania posiłków i wykonywania codziennych czynności związanych z odżywianiem.
Wdrażając te narzędzia i metody badań przesiewowych, placówki opieki zdrowotnej mogą skutecznie identyfikować pacjentów zagrożonych niedoborami żywieniowymi, umożliwiając wczesne podjęcie interwencji i lepsze zarządzanie opieką żywieniową.
