Czy grupowanie wydatków według diagnozy i procedur jest lepsze przy planowaniu kontroli niż ustalaniu opieki?

Grupowanie wydatków według diagnozy i procedur jest ogólnie uważane za dokładniejszą i skuteczniejszą metodę planowania kontroli niż ustalanie opieki. Dzieje się tak dlatego, że diagnozy i procedury są bardziej szczegółowe i bezpośrednio związane z faktycznie świadczonymi usługami, podczas gdy warunki opieki mogą być bardziej ogólne i mogą nie odzwierciedlać dokładnie kosztów związanych z konkretnymi spotkaniami z pacjentami.

Oto kilka powodów, dla których grupowanie wydatków według diagnoz i procedur jest lepsze w planowaniu kontroli:

Dokładność: Diagnozy i procedury są bardziej precyzyjne i szczegółowe niż ustawienia opieki, co pozwala na dokładniejszą alokację kosztów. Łącząc wydatki z konkretnymi diagnozami i procedurami, łatwiej jest zidentyfikować i monitorować czynniki kosztowe w przypadku różnych rodzajów spotkań z pacjentami.

Analiza kosztów: Grupowanie wydatków według diagnozy i procedur umożliwia szczegółową analizę kosztów, umożliwiając organizacjom opieki zdrowotnej identyfikację przypadków o wysokich kosztach, różnic w kosztach podobnych procedur i możliwości redukcji kosztów. Analizując koszty na poziomie diagnozy i procedury, organizacje mogą podejmować bardziej świadome decyzje dotyczące alokacji zasobów i świadczenia usług.

Alokacja zasobów: Diagnozy i procedury stanowią lepszą podstawę alokacji zasobów, ponieważ bezpośrednio odnoszą się do świadczonych usług. Rozumiejąc koszty związane z konkretnymi diagnozami i procedurami, organizacje opieki zdrowotnej mogą skuteczniej alokować zasoby, aby zaspokoić potrzeby pacjentów i zarządzać kosztami.

Monitorowanie wydajności: Grupowanie wydatków według diagnoz i procedur ułatwia monitorowanie wyników i porównywanie. Porównując koszty podobnych diagnoz i procedur w różnych jednostkach, oddziałach lub szpitalach, organizacje mogą zidentyfikować obszary nieefektywności, najlepsze praktyki i możliwości ulepszeń.

Negocjacje kontraktowe: Diagnozy i procedury są powszechnie uznawane i akceptowane w systemach refundacji świadczeń zdrowotnych, co czyni je przydatnymi w negocjacjach umów z płatnikami. Rozumiejąc koszty związane z konkretnymi diagnozami i procedurami, organizacje mogą skuteczniej negocjować odpowiednie stawki zwrotu kosztów.

Ogólnie rzecz biorąc, grupowanie wydatków według diagnoz i procedur zapewnia organizacjom opieki zdrowotnej dokładniejsze i dokładniejsze zrozumienie struktury kosztów, umożliwiając lepsze planowanie kontroli, alokację zasobów, monitorowanie wyników i negocjacje umów. Aby zmaksymalizować skuteczność tego podejścia, konieczne jest jednak zapewnienie, że kodowanie i dokumentacja diagnoz i procedur są dokładne i spójne.