Przykład utylitaryzmu w medycynie?
Scenariusz:przeszczep narządów
Szpital ma ograniczoną liczbę narządów ratujących życie (np. serca lub nerki) do przeszczepienia. Pilnie oczekuje wielu pacjentów, każdy z różnymi szansami na przeżycie i oczekiwaną jakością życia po przeszczepie.
Podejście utylitarne :
1. Ocena korzyści: Zespół medyczny ocenia stan zdrowia każdego pacjenta, rokowanie i potencjalne wyniki po przeszczepieniu. Biorą pod uwagę takie czynniki, jak aktualna jakość życia, wiek, ogólny stan zdrowia i oczekiwana liczba dodatkowych lat, jakie mogą przeżyć po udanym przeszczepie.
2. Maksymalizacja ogólnej użyteczności: Zasada utylitarna ma na celu maksymalizację całkowitego dobrostanu lub szczęścia w danej sytuacji. W tym przypadku polega to na wyborze pacjenta, który odniesie największe korzyści w postaci poprawy jakości i długości życia po przeszczepieniu.
3. Obliczanie QALY (roku życia skorygowanego o jakość): Utylitaryzm często posługuje się QALY, metryką łączącą zarówno czas trwania, jak i jakość życia. Zespół medyczny oblicza szacunkowy przyrost QALY dla każdego pacjenta, biorąc pod uwagę przewidywane lata przeżycia i wpływ przeszczepu na jakość jego życia.
4. Przydzielanie organów: Na podstawie obliczeń QALY i innych istotnych czynników podejmowana jest decyzja o przydzieleniu narządu pacjentowi, który ma najwyższy oczekiwany przyrost QALY. W utylitaryzmie wybór ten ma na celu maksymalizację ogólnych korzyści dla społeczeństwa.
Należy zauważyć, że utylitaryzm w podejmowaniu decyzji medycznych nie skupia się wyłącznie na ratowaniu jak największej liczby istnień ludzkich. Zamiast tego uwzględnia szerszy zakres czynników zapewniających efektywne i sprawiedliwe wykorzystanie zasobów, co skutkuje największą równowagą netto korzyści nad szkodami.
