Jak powiedzieć rodzicom, że mają chorobę afektywną dwubiegunową?
1. Wybierz odpowiedni czas: Poczekaj na spokojną i zrelaksowaną chwilę, aby rozpocząć rozmowę. Unikaj poruszania tego tematu w chwilach stresu lub konfliktu.
2. Otwórz się z empatią: Zacznij od wyrażenia swojej miłości i troski o nich. Daj im znać, że pochodzisz z miejsca troski, a nie osądzania.
3. Użyj instrukcji „I”: Sformułuj swoje obserwacje pod kątem wpływu ich zachowań na ciebie. Na przykład powiedzenie „Zauważyłem pewne wahania nastroju…” jest bardziej skuteczne niż „Masz chorobę afektywną dwubiegunową”.
4. Podaj przykłady: Opowiedz o konkretnych przypadkach ich zmiennych nastrojów lub zachowań, które Cię zaniepokoiły.
5. Zaoferuj swoje wsparcie: Daj im znać, że jesteś przy nich i chcesz ich wspierać w poszukiwaniu pomocy, jeśli zajdzie taka potrzeba. Wspomnij o zasobach, takich jak terapia, grupy wsparcia i infolinie.
6. Zweryfikuj ich uczucia: Mogą czuć się defensywni, więc utwierdź swoje emocje i przyjmij do wiadomości, że mogą nie zdawać sobie sprawy, że ich działania wpłynęły na Ciebie.
7. Zapewnij ich: Przypomnij im, że chorobę afektywną dwubiegunową można leczyć poprzez odpowiednie leczenie, a celem jest poprawa ogólnego samopoczucia wszystkich osób.
8. Zachowaj spokój: Zachowaj spokój i opanowanie przez całą rozmowę. Unikaj popadania w emocje i konfrontację.
9. Oferta towarzyszenia im: Jeśli są otwarci na szukanie pomocy, zaoferuj towarzyszenie im u specjalisty zdrowia psychicznego w celu oceny i diagnozy.
10. Bądź cierpliwy: Ważne jest, aby pamiętać, że może nie od razu zaakceptować lub rozpoznać swój stan.
Należy pamiętać, że diagnozowanie i leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej nie należy do Ciebie. Twoja rola polega na wyrażeniu swoich obaw i wsparciu rodziców w poszukiwaniu profesjonalnej pomocy, jeśli są na nią otwarci.
