Jak Ernest Hilgard wyjaśnia hipnozę?

Teoria neodysocjacji w hipnozie Ernesta Hilgarda podkreśla, że ​​hipnoza powoduje rozszczepienie lub dysocjację świadomości, co skutkuje stanem skupionej uwagi i zwiększoną podatnością na sugestię. Według Hilgarda stan hipnozy obejmuje dwa poziomy świadomości:

1. Część odbiorcza: Jest to nieświadomy lub podświadomy umysł, który jest bardzo podatny na sugestie hipnotyzera. Odpowiada za wykonanie sugestii i instrukcji podanych podczas hipnozy.

2. Część obserwacyjna: Jest to świadomy umysł lub część świadomości, na którą nie mają wpływu sugestie hipnotyczne. Obserwuje i monitoruje doświadczenie hipnotyczne, ale nie uczestniczy aktywnie ani nie kontroluje reakcji.

Teoria Hilgarda sugeruje, że hipnoza tworzy podział między tymi dwoma poziomami świadomości, umożliwiając jednostkom automatyczne reagowanie na sugestie bez świadomego ich oceniania i interpretowania. Ten proces dysocjacji umożliwia osiągnięcie stanu hipnotycznego i skutkuje różnymi zjawiskami związanymi z hipnozą, w tym zwiększoną relaksacją, zmniejszoną percepcją bólu, zwiększoną podatnością na sugestie i automatycznym reagowaniem na sugestie.