Jaki jest związek Tourette’a z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi?

Zespół Tourette’a (TS) i zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD) to schorzenia neurorozwojowe, które charakteryzują się powtarzalnymi zachowaniami lub myślami. Chociaż są to odrębne zaburzenia, istnieje między nimi istotne powiązanie.

1. Link genetyczny:

Badania wykazały powiązanie genetyczne między ZT a OCD. W badaniach zidentyfikowano kilka genów powiązanych z obydwoma schorzeniami. Sugeruje to wspólne podłoże genetyczne rozwoju ZT i OCD.

2. Nieprawidłowości neurobiologiczne:

Zarówno ZT, jak i OCD są powiązane z nieprawidłowościami w niektórych obszarach mózgu, w tym w zwojach podstawy mózgu i korze czołowej. Regiony te biorą udział w kontroli motorycznej, kształtowaniu nawyków i podejmowaniu decyzji. Rozregulowanie w tych obszarach może przyczyniać się do wystąpienia objawów obu zaburzeń.

3. Choroby współistniejące:

Istnieje wysoki odsetek chorób współistniejących pomiędzy ZT i OCD. Oznacza to, że osoby z ZT są bardziej narażone na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne i odwrotnie. Niektóre badania podają, że odsetek chorób współistniejących sięga nawet 50%.

4. Podobne objawy:

Niektóre objawy ZT i OCD mogą się nakładać. Na przykład oba schorzenia mogą obejmować powtarzające się zachowania, takie jak tiki w przypadku ZT i kompulsje w przypadku OCD. Należy jednak pamiętać, że nie wszystkie osoby z ZT będą miały OCD i nie wszystkie osoby z OCD będą miały ZT.

5. Leczenie:

Leczenie ZT i OCD w pewnym stopniu się pokrywa. Niektóre leki, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), mogą być skuteczne w leczeniu objawów obu schorzeń. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) to kolejna terapia, która okazała się obiecująca w leczeniu objawów ZT i OCD.

Ogólnie rzecz biorąc, chociaż ZT i OCD to odrębne zaburzenia, istnieje między nimi istotne powiązanie. Związek ten jest widoczny w genetycznym, neurobiologicznym i klinicznym obrazie tych schorzeń. Konieczne są dalsze badania, aby lepiej zrozumieć złożony związek między ZT a OCD i opracować skuteczniejsze metody leczenia osób dotkniętych tymi zaburzeniami.