Na czym polega badanie szybkości przewodzenia nerwowego?

Test szybkości przewodzenia nerwów (NCV) to procedura diagnostyczna stosowana do oceny stanu zdrowia i funkcji nerwów. Mierzy szybkość przemieszczania się sygnałów elektrycznych wzdłuż nerwów.

Procedura

Podczas badania szybkości przewodzenia nerwu małe elektrody umieszcza się na skórze nad badanym nerwem. Dodatkowe elektrody umieszcza się na pobliskiej skórze oraz na mięśniu kontrolowanym przez nerwy (jeśli ma to zastosowanie). Elektrody wysyłają i odbierają małe, bezbolesne impulsy elektryczne. Impulsy przemieszczają się przez nerw i mierzona jest ich prędkość.

Elektrody umieszczone na skórze w pobliżu pierwszej elektrody znajdują się wystarczająco blisko, aby wychwycić aktywność elektryczną i zmierzyć, ile czasu zajmuje dotarcie impulsu do nich. Pomaga to obliczyć, jak szybko sygnał elektryczny przemieszcza się wzdłuż nerwu.

Interpretacja

Prędkość przewodzenia nerwowego może się różnić w zależności od rodzaju nerwu i jego umiejscowienia w organizmie. Wyniki testu porównuje się z normalnymi wartościami dla tego konkretnego nerwu, co może pomóc w określeniu, czy nerw funkcjonuje prawidłowo, czy też występuje uszkodzenie lub dysfunkcja.

Zastosowania i skuteczność

Testy NCV służą do oceny różnych schorzeń wpływających na nerwy, w tym:

- Zespół cieśni nadgarstka

- Zespół Guillaina-Barrégo

- Stwardnienie rozsiane

- Nadszarpnięte nerwy

- Neuropatia obwodowa (uszkodzenie nerwów poza mózgiem i rdzeniem kręgowym)

Testy szybkości przewodzenia nerwowego są na ogół bezpieczne i dobrze tolerowane. Jednakże dla niektórych osób mogą być niewygodne, a podczas badania lub po nim może wystąpić niewielki dyskomfort. Potencjalne ryzyko może również wynikać ze stosowania igieł lub impulsów elektrycznych.

Testy NCV są często wykonywane równolegle z innymi badaniami diagnostycznymi, takimi jak elektromiografia (EMG), w celu uzyskania bardziej wszechstronnej oceny funkcji nerwów i mięśni.