Czym różni się cukrzyca typu I od cukrzycy typu II?
1. Przyczyna:
- Cukrzyca typu 1 to choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy organizmu omyłkowo atakuje i niszczy komórki beta trzustki. Te komórki beta wytwarzają insulinę, hormon regulujący poziom cukru we krwi. Dokładna przyczyna tej reakcji autoimmunologicznej nie jest w pełni poznana, ale uważa się, że rolę odgrywają czynniki genetyczne i środowiskowe.
- Cukrzycę typu 2 charakteryzuje głównie insulinooporność, w wyniku której komórki organizmu stają się mniej wrażliwe na działanie insuliny. Może to być spowodowane różnymi czynnikami, w tym otyłością, brakiem aktywności fizycznej, uwarunkowaniami genetycznymi i pewnymi nawykami związanymi ze stylem życia.
2. Wiek zachorowania:
- Cukrzycę typu 1 diagnozuje się zwykle u dzieci, nastolatków i młodych dorosłych, chociaż może rozwinąć się w każdym wieku. Stanowi około 5-10% wszystkich przypadków cukrzycy.
- Cukrzyca typu 2 natomiast rozwija się zwykle w wieku dorosłym, zwykle po 40. roku życia. Może jednak wystąpić także u osób młodszych, zwłaszcza u osób z pewnymi czynnikami ryzyka.
3. Czynniki ryzyka:
- Cukrzyca typu 1 nie jest bezpośrednio powiązana z modyfikowalnymi czynnikami ryzyka, takimi jak dieta czy styl życia. Jednakże u osób, u których w rodzinie występowała cukrzyca typu 1, występuje zwiększone ryzyko rozwoju tej choroby.
- Cukrzyca typu 2 jest silnie powiązana z modyfikowalnymi czynnikami ryzyka, takimi jak otyłość, brak aktywności fizycznej, niezdrowa dieta, wysokie ciśnienie krwi, wysoki poziom cholesterolu i siedzący tryb życia. Ma również tendencję do skupiania się w rodzinach, ale same czynniki genetyczne nie determinują jego rozwoju.
4. Objawy:
- Zarówno cukrzyca typu 1, jak i typu 2 może powodować objawy, takie jak częste pragnienie, zwiększone oddawanie moczu, nadmierny głód, zmęczenie, niezamierzona utrata masy ciała i niewyraźne widzenie.
- Jednakże cukrzyca typu 1 zwykle pojawia się szybciej, a objawy są zwykle poważniejsze. U osób chorych na cukrzycę typu 1 objawy mogą wystąpić nagle i wymagają natychmiastowej terapii insuliną.
- Cukrzyca typu 2 może rozwijać się stopniowo, a objawy mogą być subtelne lub początkowo niezauważone. Czasami może pozostać nierozpoznana przez lata, szczególnie jeśli poziom cukru we krwi jest tylko nieznacznie podwyższony.
5. Leczenie:
- Cukrzyca typu 1 wymaga leczenia insuliną przez całe życie. Osoby chore na cukrzycę typu 1 muszą przyjmować zastrzyki z insuliny lub używać pompy insulinowej, aby kontrolować poziom cukru we krwi. Muszą także uważnie zarządzać swoją dietą i stylem życia, aby zapobiec powikłaniom.
- Cukrzycę typu 2 często można leczyć jedynie poprzez modyfikację stylu życia, w tym zdrową dietę, regularne ćwiczenia i kontrolę masy ciała. Jeśli zmiany stylu życia nie wystarczą do kontrolowania poziomu cukru we krwi, mogą być konieczne leki doustne lub insulina.
W celu prawidłowego rozpoznania, leczenia i monitorowania obu typów cukrzycy należy skonsultować się z pracownikiem służby zdrowia. Wczesne wykrycie i odpowiednie leczenie może pomóc w zapobieganiu powikłaniom lub je opóźniać oraz poprawić ogólne wyniki zdrowotne.
