Jakie mutacje EGFR

Istnieje kilka typów mutacji EGFR w raku płuc, a oto kilka typowych:

Delecje eksonu 19: Są to najczęstsze mutacje EGFR w raku płuc. Polegają one na delecji małej części genu EGFR w eksonie 19, co prowadzi do wytworzenia skróconego białka EGFR, które jest konstytutywnie aktywne.

Mutacja punktowa L858R: Jest to kolejna powszechna mutacja EGFR, występująca w eksonie 21 genu EGFR. Polega na zmianie pojedynczego nukleotydu, w wyniku której leucyna zostaje zastąpiona argininą w pozycji 858 białka EGFR. Mutacja ta prowadzi również do konstytutywnej aktywacji EGFR.

Mutacja punktowa T790M: Mutacja T790M występuje w eksonie 20 genu EGFR i często jest nabywana jako mechanizm oporności na inhibitory kinazy tyrozynowej (TKI) EGFR pierwszej generacji, takie jak gefitynib (Iressa) lub erlotynib (Tarceva). Prowadzi to do podstawienia treoniną metioniną w pozycji 790 białka EGFR, co zmniejsza powinowactwo wiązania TKI do EGFR i umożliwia komórkom nowotworowym ominięcie hamowania.

Inne insercje Exon 20: Oprócz mutacji T790M istnieją inne, mniej powszechne insercje eksonu 20, które również mogą nadawać oporność na TKI EGFR. Insercje te zazwyczaj obejmują insercję jednego lub większej liczby aminokwasów do białka EGFR, co prowadzi do zmian konformacyjnych, które wpływają na wiązanie TKI.

Mutacja punktowa eksonu 21 L861Q: Mutacja ta występuje rzadziej niż delecje w eksonie 19 lub mutacje punktowe L858R, ale może również prowadzić do aktywacji EGFR i rozwoju raka płuc. Polega na zmianie pojedynczego nukleotydu, w wyniku której leucyna zostaje zastąpiona glutaminą w pozycji 861 białka EGFR.

Należy zauważyć, że obecność specyficznych mutacji w EGFR może mieć wpływ na decyzje dotyczące leczenia raka płuc, ponieważ dostępne są terapie celowane, znane jako TKI EGFR, które hamują aktywność zmutowanego EGFR i potencjalnie spowalniają wzrost guza. Rodzaj mutacji EGFR może również wpływać na wybór konkretnego TKI i prawdopodobieństwo rozwinięcia się z czasem oporności na leczenie.