Dlaczego lekarz miałby się przejmować pacjentem ze słabym sercem w gipsie?
Zakrzepica żył głębokich (DVT) :Długotrwałe unieruchomienie, np. noszenie gipsu na całe ciało, może znacznie zwiększyć ryzyko rozwoju zakrzepicy żył głębokich (DVT). Zakrzepica żył głębokich występuje, gdy w żyłach głębokich, zwykle w nogach, tworzy się skrzep krwi. Ryzyko zakrzepicy żył głębokich jest szczególnie wysokie u pacjentów ze słabym sercem, ponieważ serce może nie być w stanie skutecznie pompować krwi, co prowadzi do spowolnienia krążenia i zwiększonego ryzyka tworzenia się skrzepów.
Zatorowość płucna: Zatorowość płucna (PE) występuje, gdy skrzep krwi przedostaje się z żyły głębokiej, często w nogach, i osadza się w płucach. PE jest poważnym i potencjalnie zagrażającym życiu stanem, a pacjenci ze słabym sercem są obarczeni większym ryzykiem powikłań w przypadku wystąpienia PE ze względu na zmniejszoną zdolność tolerowania nagłego obciążenia serca.
Niewydolność serca: Pacjenci ze słabym sercem są już narażeni na zwiększone ryzyko niewydolności serca, a ograniczenia narzucone przez opatrunek gipsowy całego ciała mogą jeszcze bardziej obciążyć serce. Czynności takie jak kaszel lub poruszanie się w gipsie mogą zwiększać zapotrzebowanie serca, co może prowadzić do niewydolności serca, jeśli serce nie jest w stanie sprostać zwiększonemu zapotrzebowaniu.
Ograniczona mobilność: Gips całego ciała poważnie ogranicza mobilność pacjenta. Może to utrudniać pacjentowi wykonywanie codziennych czynności, w tym poruszanie się, wstawanie z łóżka czy korzystanie z łazienki. Ograniczona mobilność może dodatkowo zwiększać ryzyko zakrzepicy żył głębokich i innych powikłań.
Ogólny stan zdrowia i dobre samopoczucie: Słabe serce w połączeniu z ograniczeniami gipsu całego ciała może znacząco wpłynąć na ogólny stan zdrowia i samopoczucie pacjenta. Fizyczny i emocjonalny stres związany z unieruchomieniem może prowadzić do lęku, depresji i obniżenia jakości życia.
Ze względu na te obawy istotne jest, aby pacjent ze słabym sercem był ściśle monitorowany podczas noszenia opatrunku gipsowego całego ciała. Lekarze zastosują różne środki, aby zapobiegać powikłaniom i je leczyć, na przykład przepisując leki przeciwzakrzepowe w celu zmniejszenia ryzyka powstawania zakrzepów krwi, wykonując ćwiczenia mające na celu utrzymanie elastyczności stawów oraz oferując wsparcie psychologiczne, aby pomóc pacjentowi poradzić sobie z wyzwaniami związanymi z ograniczoną mobilnością.
