Inhibitory gonadotropin a oś podwzgórzowo-przysadkowo-gonadalna?

Inhibitory gonadotropin to klasa leków blokujących działanie hormonu uwalniającego gonadotropinę (GnRH), hormonu wytwarzanego przez podwzgórze, który stymuluje przysadkę mózgową do uwalniania hormonu luteinizującego (LH) i hormonu folikulotropowego (FSH). LH i FSH są niezbędne do regulacji cyklu miesiączkowego i płodności zarówno u mężczyzn, jak i kobiet.

GnRH jest wytwarzany w impulsach, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania osi podwzgórze-przysadka-gonady (HPG). Impulsy GnRH stymulują uwalnianie LH i FSH z przysadki mózgowej, które z kolei działają na jajniki i jądra, wytwarzając steroidy płciowe (estrogen i progesteron u kobiet, testosteron u mężczyzn).

Inhibitory gonadotropin działają poprzez blokowanie działania GnRH na poziomie przysadki mózgowej, zapobiegając uwalnianiu LH i FSH. Prowadzi to do zmniejszenia poziomu sterydów płciowych, co z kolei może mieć różne skutki, w zależności od osoby i dawki leku.

U kobiet inhibitory gonadotropin można stosować do różnych celów, w tym:

* W leczeniu zaburzeń miesiączkowania, takich jak obfite krwawienia, nieregularne cykle i endometrioza

* Aby zapobiec owulacji podczas leczenia niepłodności, takiego jak zapłodnienie in vitro (IVF)

* W leczeniu niektórych rodzajów nowotworów, takich jak rak piersi i rak jajnika

U mężczyzn inhibitory gonadotropin można stosować do różnych celów, w tym:

* W leczeniu raka prostaty

* Aby obniżyć poziom testosteronu u kobiet transpłciowych

Inhibitory gonadotropin są na ogół dobrze tolerowane, ale mogą powodować różnorodne skutki uboczne, w tym uderzenia gorąca, suchość pochwy, wahania nastroju i bóle głowy. Te działania niepożądane są zwykle łagodne i ustępują po kilku tygodniach.